vrijdag 16 december 2011

GOUD


Ik was verkouden maar moest er vandaag toch echt uit om bankzaken te regelen. Ik had mijn wachtwoord drie keer verkeerd ingetoetst en moest een nieuwe ophalen. Leuk hoor, internetbankieren, maar het moet het wel doen. Anders kun je opeens je rekeningen niet meer betalen.
Het meisje van de ING hielp me vriendelijk. Toen ik mijn nieuwe toverspreuk had ontvangen vroeg ze of ik soms spaarde. Schoorvoetend bekende ik. We bekeken mijn bescheiden status en een vaag plan nam vaste vorm aan. Die halfdode rekening die ik ook nog had uit betere dagen moest maar eens worden geliquideerd. En de bijbehorende spaarrekening kon dan naar mijn reguliere rekening worden overgeheveld. Allemaal gedoe, dat ik steeds uitgesteld had. Nu, met de kordate hulp van het meisje, was het in tien minuten voor elkaar.
‘Nou,’ zei ik tot besluit, ‘soms is het toch wel eens goed om achter je scherm vandaan te komen en met een mens van vlees en bloed te spreken.’
Het meisje lachte. ‘Ja toch? Het was gezellig met u.’
Ik knikte. ‘Dat vond ik ook. Wederzijds, bedoel ik.’

Op straat woei een snijdende wind die dwars door mijn nog tere jukbeenderen leek te gaan. Een vlaag hagel sloeg me fel in het gezicht. Toch hief ik mijn hoofd op om naar de hemel te kijken. Daar was een mooie regenboog verschenen. Naast me liep met gehaaste en slingerende pas een man met lang, zwart geverfd haar. Hij had een bleek gezicht en een onduidelijk gebit. Aan zijn zijde liep een schurftige herdershond mee. De man betrok me met een armzwaai in zijn gedachten: ‘Ze weten niet wat ze willen daarboven.’
Op dat moment verscheen er een tweede regenboog boven de eerste. De onderste verscherpte en verdiepte zich in kleur. Glorieus stond de dubbele regenboog te stralen boven de armoedige geveltjes van de Albert Cuyp.
De man stond stil. ‘Godkolere! Zo heb ik het nog nooit gezien! Dat komt door die luchtvervuiling, weet je dat?’
Ook ik was blijven staan. ‘Dat is dan tenminste één positief ding daarvan,’ antwoordde ik.
‘Nee, maar zonder gekheid. Normaal hangt het van je gezichtspunt af. Als je loopt beweegt ie mee. Maar deze blijft gewoon staan. Dit is die echte, die van die pot met goud!’
Ik dacht aan het aardige meisje van de bank en zei: ‘Wie weet.’


(Illustratie: Arthur Rackham, aquarel bij Das Rheingold van Richard Wagner.)

1 opmerking:

Hans Valk zei

Jan-Paul, je bent ook een ouwe Postbank-klant die nu van de weeromstuit bij de ING zit, vermoed ik.
Hebben ze nu ook al random-readers voor internetbankieren, of bestaan die achterlijke nummerlijsten van vroeger nog steeds? Die moest je afstrepen en na alle nummers te hebben gebruikt moest de lijst worden vernietigd.
Afstammend van mannenbroeders die AR stemden en als bank de Boerenleenbank hadden, werden mijn eerste maandlonen gestort bij de RABO-bank. Vanwege die handige blauwgrijze enveloppen die je, gevuld met betalingsopdrachten, in iedere brievenbus kon gooien, ben ik eind jaren zeventig overgestapt op de Postbank.
Nadat mijn moeder was overleden, moest ik beslissen wat ik met haar RABO-rekeningen zou doen. Op dat moment bleek ineens dat je bij die bank op een veel simpeler manier kon internetbankieren dan bij de Postbank. Met random reader waar overigens geen password aan te pas komt. Bovendien was de tijd dat je bij de Postbank gewoon iemand kon bellen als je een probleem had ook allang voorbij. Een keuzemenu en een lange wachtrij werd je deel, als je dat probeerde.
Ik heb, kortom, mijn hele boeltje overgeheveld naar de aloude RABO-bank. Daar kon ik gewoon bij een lokaal filiaal terecht als ik behoefte had aan contact. Bovendien bleek (dat had ik me nooit gerealiseerd) dat de RABO-bank geen beursnotering had, maar in wezen een coöperatie was. Nu zal de Rabo ook wel eens wat flikken dat qua politiek-correct niet deugt, maar ik ben er nog steeds blij mee. Het is overduidelijk nog veel meer een dienstverlenende bank voor gewone mensen dan bijvoorbeeld ABN-AMRO.

Hoe dan ook: sinds Postbank ING werd kan gewoon even langs gaan ook weer, als er een filiaal in de buurt is, tenminste. En dat ze aardige meisjes achter de balie hebben is natuurlijk ook mooi meegenomen.