Het is Boekenweek, en hoe! Buiten het gigantische aanbod dat de vitrines, schappen en uitstallingen van de boekwinkels overspoelt werden ook twee boeken aangekondigd waarbij ik nauw betrokken ben geweest. Het achtste deel van Tussen Andreasplein en Zwarte Pad ("literair jaarboek voor Nieuw-West") en Robert Eksteens verhalenbundel Wormgaten in Nieuw-West, ondertiteld: Tien waargebeurde fantastische vertellingen. Op beide uitgaven kom ik te zijner tijd uitvoerig terug als de datum van verschijnen in het zicht komt. Voor het moment wil ik aandacht vragen voor een boek waarbij ik nog meer betrokken ben geweest. Ik heb het namelijk geschreven.
Een klein verwend jongetje is het verslag van mijn tijd, alweer ruim een decennium geleden, in een kliniek in het Zuiden des lands. Een 'verslag' is het niet echt, zelf noem ik het een documentaire roman. Tijdens het schrijven bleek namelijk dat het knap lastig was om een samenhangend verhaal van mijn 'retraite' te maken. Er hing een mist over het begin, bijvoorbeeld. De mist van tranquillizers. En ook de rest was eerder een chaotische verzameling plaatjes en herinneringen in mijn hoofd dan een relaas met kop en staart.
Om die reden heb ik in de loop van het schrijven de chronologie losgelaten en ben ik er waar nodig dingen bij gaan verzinnen. Nog weer later werkte ik op aanraden van mijn vriend Robert de tekst gedeeltelijk om tot een reeks brieven aan een fictieve "lieve vriendin".
Dat klinkt allemaal ingewikkeld, en dat is het ook. Een belangrijke, ingewikkelde tijd vroeg om een gelaagd boek. Ik heb er bijna tien jaar over gedaan om een resultaat te bereiken dat helemaal naar mijn zin is.
Het is verleidelijk om het over de remake te hebben die ik daar in het Dolhuis (eerste werktitel) heb ondergaan. Maar die term is overdreven. Ik ben er bepaald niet als een sereen en onthecht mens uit tevoorschijn gekomen, alle meditatie en zelfinzichten ten spijt. Toch is er voor mij heel duidelijk een ervoor en erna. Problemen zijn er gebleven maar met de gereedschappen die ik daarginds in handen gespeeld kreeg kan ik die veel beter aan dan vroeger, vóór mijn opname.
Het is om die reden dat dit boek toch vooral een positief boek is. Er wordt flink gelachen om al die malligheden van de klinische psychologie (vooral om de modieuze kanten ervan) en er wordt ook een traan geplengd om de drama's die ik heb meegemaakt. Er wordt gewikt en gewogen - want ik probeerde al schrijvend mijn verworven inzichten zorgvuldig te definiëren, en mijn opinie over de gang van zaken in een therapeutische inrichting zo scherp mogelijk te formuleren. Bij de zelfanalyse die in het genre thuishoort heb ik geprobeerd net zo scherp te zijn. De schaamte voorbij! Er is ruimte voor lyriek, bovendien. Voor bespiegeling, voor fantasie. Kortom, ik geloof dat je gerust mag zeggen dat de lezer zich niet hoeft te vervelen.
Een klein verwend jongetje ligt al een paar jaar te wachten om onder de mensen te komen. Steeds weer aarzelde ik. Ik geef nogal wat van mezelf bloot. En bovendien: ik heb geprobeerd zo discreet mogelijk te werk te gaan, maar er zullen zeker mensen zijn die zichzelf in een van de hoofdfiguren van de roman menen te herkennen. En misschien wel terecht... Ik word er nog steeds een beetje zenuwachtig van, van het idee van publicatie - maar de tijd gaf de doorslag. In die kliniek zal twaalf jaar later wel een heel nieuwe wind waaien. En mijn voormalige lotgenoten en ik zijn allang een nieuwe levenskoers ingeslagen. Voor ons is dit geschiedenis.
Voor jullie echter, lezers, is het allemaal nieuw! Spiksplinternieuw! Ik zou jullie dan ook willen vragen om dit boek te kopen - mijn dank zal groot zijn! - en ik hoop echt dat het jullie amuseert, ontroert en boeit. Als dat zo is heb ik er niet voor niets al die jaren aan zitten schaven.
Het kost €17,82 en is via onderstaande link heel gemakkelijk te bestellen.
https://www.mijnbestseller.nl/shop/index.php/catalogsearch/result/?q=Een+klein+verwend+jongetje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten