RIMPELLOOS

Toen ik zaterdag door het park wandelde merkte ik dat ik me opeens - althans op persoonlijk vlak - een rimpelloze nabije toekomst kon voor stellen. Ik zag toekomstige reisjes en evenementen voor me en beeldde me in dat ik er zonder onrust, passief bijna, van kon genieten. In gedachten was ik terug in de serene sfeer die ik in de eerste jaren na de Kliniek soms mocht ervaren: gewoon maar kijken, gewoon maar zijn, niets willen en niets hoeven. Waar kwam deze stemming vandaan? Het kon niet anders, leek me, of zij was het gevolg van het de wereld insturen van mijn roman. Die had al veel te lang liggen wachten op publicatie. Nu ik alle aarzelingen opzij had gezet en tot de daad was overgegaan was er iets uit de weg geruimd. Dit was gedaan, nu was het klaar. In deze prettige illusie bracht ik een prettige dag door. Ik keek nu en dan op de statistieken van de uitgeverij hoeveel bestellingen erbij waren gekomen. Goedkeurend las ik een mail waarin verzocht werd om een recensie-exemplaar. Ik vertaalde nog maar eens een gedichtje, dronk een lekkere wijn, at een pizza en ging bijtijds naar bed, want in tv had ik geen zin.
De volgende morgen ging ik vroeger dan anders naar mijn vriendin. Een van de schapen liep mank, de hoefjes moesten worden bijgesneden. In Amsterdam motregende het maar in de polder was het droog. We hokten de schapen op en tilden ze een voor een in de stoel omhoog. Ik stond ernaast terwijl mijn vriendin haar pedicurewerk deed, reikte af en toe iets aan dat ze vergeten had klaar te zetten, medicijn, ontsmettingsmiddel. We praatten rustig en luisterden naar de vogels die zich klaarmaakten voor de komende lente. 's Middags gingen we naar een concert in een erg wit kerkje in Oudorp, harp en orgel. We aten eend met spitskool en risotto. 's Avonds kwekte ik zoals ik beloofd had niet door de documentaire over de Nieuwe Zijderoute heen. Ik ging vredig slapen.

Maar die nacht werd ik bezocht door spoken. In zeer levendige dromen werd ik bedreigd met fysiek geweld. Ik voelde me bang en machteloos. De illusie van die rimpelloze toekomst werd wreed verdreven en een nieuwe twijfel kwam op: ik had me blootgegeven en was kwetsbaar. Plotseling leek het niet zo fijn meer om dat boek in de wereld te hebben gezet. Kon dat kleine verwende jongetje wel op eigen benen staan?

                                                                            *

Mijn zuster appte me dat het goed zou zijn om mijn reclamepraatjes aan te vullen met een pakkend fragment dat de sfeer weergaf en een licht op de inhoud kon doen schijnen. Waar sloeg bijvoorbeeld die titel op? Ik geef haar gelijk. Pagina 106, hoofdstuk XX:

Mevrouw Schievink hoorde bij de hulptroepen. Ze was een geheim wapen dat nu en dan ingevlogen werd. Een klein Indisch dametje dat met een stok liep, ver over de pensioengerechtigde leeftijd was, maar het behandelen niet laten kon. Tot haar laatste snik, in elk geval tot de jicht en de artrose haar de gang naar de kliniek onmogelijk zouden maken, wilde ze ons laten profiteren van haar onconventionele aanpak. Omdat ze zo oud was en feitelijk onafhankelijk, hoefde ze zich van goede manieren en therapeutische richtlijnen niets aan te trekken. Ze keek, luisterde, en oordeelde op grond van haar intuïtie, die door de lange jaren van klinische ervaring was aangescherpt tot een feilloos instrument. 
Toen ik haar mijn problemen met de Parelduiker voorlegde schudde ze haar hoofd, lachte vrolijk en bewoog een kromme vinger voor mijn gezicht heen en weer. Met haar mollige accent zei ze: ‘Jan-Paul, Jan-Paul…  Jij bent gewoon een klein, verwend jongetje!’ 
Ik kleurde rood maar hield mijn verweer binnen. Ik was te verbouwereerd om serieus op dit malle oordeel in te gaan. Maar eenmaal op de gang grinnikte ik en schudde op mijn beurt met mijn hoofd. ‘Een klein, verwend jongetje,’ herhaalde ik proevend. En plotseling in een goed humeur liep ik naar de lounge om Joris te zoeken. Deze sessie wilde ik wel delen, maar niet in de groep, niet onder de ernstige blik van de hoofdbehandelaar met haar uilenogen. Dit moest gedeeld worden onder het genot van koffie en rook, op het schoolplein - met een vriendje. 
Zo was de methode van mevrouw Schievink.

Een klein verwend jongetje kost €17,82 en is via onderstaande link heel gemakkelijk te bestellen.

https://www.mijnbestseller.nl/shop/index.php/catalogsearch/result/?q=Een+klein+verwend+jongetje