vrijdag 8 januari 2021

MOED

De dagen lengen alweer maar veel is daarvan nog niet te merken. We moeten het voorlopig doen met het vooruitzicht dat het ergens tussen nu en de zomer beter wordt. Gelukkig is dat geen hoop maar een zekerheid. Wanneer de beloofde effecten van de vaccinaties een feit zullen zijn weten we niet, maar we weten wel dat het al snel lichter wordt. De seizoenen trekken zich niets van pandemieën aan en zijn beter in plannen dan Hugo de Jonge.
Gisteren liep ik door de koude motregen over straat. De eerste keer om boodschappen te doen, de tweede keer, in de schemering, zonder een bepaald doel. Gewoon, om er even uit te zijn. Om wat mensen en bedrijvigheid te zien. Veel bedrijvigheid was er overigens niet. Nu de feestdagen voorbij zijn merk je de psychologische gevolgen van de coronamaatregelen veel beter. De vorige lockdown, de 'intelligente' bijgenaamd, viel samen met de komst van de lente. De zon werd sterker, de lucht blauwer, de bomen kregen blad en knop, de ooievaars kwamen terug uit Afrika. De stilte op straat was goed te verdragen met al dat kosmische optimisme. In januari, de katterige, lege en grauwe maand januari, is dat wel anders. De rek is uit elk menselijk optimisme. Langetermijndenken wordt steeds moeilijker, het geduld is op.
Ik liep in dat dode uur langs de verlichte ramen van de straten van Oud-Zuid en voelde me eerst nog als het meisje met de zwavelstokjes. Met een weemoedig verlangen keek ik naar binnen, andermans wereld in. Maar algauw zag ik dat er daar binnen in die mooie huizen, vol boekenkasten en schilderijen en kroonluchters, opvallend veel op de bank gehangen werd voor een klein of groot scherm. Verveling kent geen onderscheid tussen arm of rijk.
Ik houd dit stukje kort. Straks komt mijn vriendin me halen. We rijden dan naar Beusichem om een bezoek te brengen aan de garage waar ze haar auto gekocht heeft. Er is iets met de koppeling en de reparatie valt nog net binnen de garantie. Er is daar helemaal niets te doen op dat industrieterrein in Beusichem en wandelweer is het ook niet, maar ik zie er naar uit. Een excursie die ik anders, knarsetandend om het tijdverlies, uit goeiigheid zou inplannen, wordt nu een welkom uitje. Je maakt nog eens wat mee: kijk hoe die monteur dat kabeltje vervangt!
We houden de moed er maar zo'n beetje in, wat kun je anders doen?



Geen opmerkingen: