Dramatische voorvallen in mijn leven leiden steevast tot een liedje of een gedicht. Het zal u niet ontgaan zijn dat onlangs Flikken Maastricht, vast anker van mijn vrijdagavonden, gestopt is, met in de laatste minuten een ten hemel schreiende stijlbreuk. Ik sprong verhit op en uitte luid mijn verontwaardiging, maar mijn dochter, die naast me verdiept was in heel andere tv, ingeplugd op haar laptop, toonde niet veel begrip. Dus spuide ik mijn gal op het scherm. Rouwverwerking geslaagd, want ik was het resultaat glad vergeten. Hieronder alsnog. Aan Flikken Gent kan ik nog niet wennen.
SONNET VOOR WOLFS
En aan het einde van de rit,
na vijf plezierige seizoenen,
dan blijkt opeens hoe ‘t werkelijk zit:
Wolfs was de dief van de miljoenen.
Ik was geschokt - dat kán toch niet?
Het klopt gewoon niet dat de held
zijn kijkers en zijn corps verried
en zwichtte voor het grote geld.
Ik vind dit ronduit ongehoord!
Dit druist tegen de afspraak in,
die muurvast staat vanaf ‘t begin
van alle series van dit soort.
Ook personages hebben rechten:
Zo'n Wolfs die hoort niet bij de slechten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten