zaterdag 1 januari 2011

DE POORT VAN JANUARI

Ik denk veel aan Lennaert Nijgh deze dagen. Dit was zijn tijd. Hij was dol op Kerstmis, gaf het nooit op te zoeken naar de betovering die dat feest voor hem als kind had gehad, zoals hij ook elk jaar weerloos in de belofte van de lente geloofde. Hij schreef Prikkebeen, het mooiste lied dat er over de jaarwisseling is gemaakt, en ook van de kale januarimaand hield hij: dan waarde de Wilde Jager rond, in het ledige hemelruim, ter aankondiging van zijn verjaardag op de negenentwintigste.
Lennaert maakte maar zevenenvijftig verjaardagen mee. De belofte van de lente werd nooit ingelost, want 'betere tijden' kwamen er niet. Toen hij in 2002 stierf, ziek en moe, droeg ik schoorvoetend een liedje aan hem op. Het belandde op de eerste van de kerst-cd's die we jaarlijks bij wijze van ansichtkaart aan intimi rondsturen. De Poort van Januari noemde ik het, en het gaat zo:

Gele bomen, een vale lucht
de laatste zwarte vogel vlucht
de hemel sluit zijn zware deuren
Het is buiten dag maar nauwelijks licht
en alles zit opeens potdicht
welk onheil staat er te gebeuren?

Op straat is het nat en behoorlijk koud
maar vreemd genoeg toch ook benauwd
geen adem krijg ik in november
En straks komt het verplicht plezier
verpakt in goud en rood papier
de grand finale van december

Ik wil weg ik wil hier weg
het is nog niet te laat
ik kan zolang niet wachten
tot de poort weer opengaat
tot de Poort van Januari
eindelijk opengaat
en de lege nieuwe maanden binnenlaat

De macht van deze maand is groot
een dwingeland die heerst en doodt
door in gezelligheid te smoren
En vrolijkheid zo onder dwang
maakt dat ik des te meer verlang
om nergens bij te hoeven horen

Het hele jaar was alles blank
gedachten waren vlug en rank
maar in de winter stopt het dromen
Dan blijkt opeens genadeloos
de richting die je al doende koos
en dat je niet meer weg kunt komen

En ik wil weg ik wil hier weg
het is nog niet te laat
ik kan zolang niet wachten
tot de poort weer opengaat
tot de Poort van Januari
eindelijk opengaat
en de onbeschreven maanden binnenlaat

1 opmerking:

Anoniem zei

prachtige tekst!