OLA

De avond valt ongewoon snel. Er steekt een wind op vanaf de zee die de geur van jasmijn en dama de noche met zich meedraagt. De cicaden zingen doordringend. Op de gestucte muren van de portico kruipt een gekko. In de verte in de campo blaft een hond. Ik steek een pijp van olijfboomhout op die ik gekocht heb in San Roque, een moors, glanzend wit bergstadje, waar ik de vreemdste etalage heb gezien van mijn leven: achterin hing een collectie rugtassen met opschriften als 'taikwondo', voorin op een verschoten rood satijnen kleedje stond een krakkemikkige collectie kerststalbeelden opgesteld. Meer niet. Over deze en andere zaken bericht ik u graag aanstaande dinsdag. De komende dagen zoek ik nog soelaas voor de Amsterdamse trubbels en strubbelingen in het uiterste zuiden van Spanje. !Ola!