OLOROON

Rond etenstijd ging de telefoon. Door de hoorn klonk de stem van een dierbare collega. Hij vroeg hoe het ging. Ik zei dat het wel eens beter was gegaan. Het donker van deze sombere herfst kreeg me er langzaam onder. Het was nu wachten op de eerste storm om die schaarse bladeren eraf te rukken. Misschien dat de winter, die tenminste compromisloos kaal is, en geen half vergane herinneringen aan de zomer met zich meedraagt, tegelijk met duidelijkheid ook soelaas zou brengen.
Mijn vriend bekende dat ook hij vocht tegen de kleverige herfstdraden van somberheid die hem in dreigden te spinnen. Terwijl hij vroeger, net als ik, van de herfst had gehouden. Als stemmingswisselaar voelde hij zich dan begrepen door het seizoen. De wisselvalligheid van de natuur paste bij zijn eigen veranderlijke humeur. Het donker deerde hem niet, toen hij jonger was.
‘Ik heb laatst iets heel vreemds meegemaakt,’ zei hij, plotseling oplevend. ‘Een kennis van me teelt zijn eigen wiet. In zijn badkamer. Daar heeft hij zo’n speciale lamp gemonteerd, want die hennepplanten hebben extreem veel licht en warmte nodig. Hij wou me zijn huiskwekerij laten zien. Dus ik doe de deur open, stap naar binnen… en in één klap voelde ik me helemaal gelukkig. Bizar! Het was alsof ik in een warm bad van onaards licht stapte, het deed me denken aan…’
Ik wist wat hij ging zeggen. We zijn allebei kenners van de Bommelsage en ik had aan een half woord genoeg.
‘...aan De kwade inblazingen,’ vulde ik aan.
‘Ja, precies!’
In dat Bommelverhaal hebben de dwergen Kwetal en Coreander Hop een oloroon (een soort ruimtehevelaar) achtergelaten bij het schuurtje van Slot Bommelstein, omdat ze laat zijn met ipsen die herfst, en het ding niet willen meezeulen op hun gehaaste trek naar het zuiden. U begrijpt natuurlijk de gevolgen: achter het schuurtje ontstaat een buitenaards landschap, een andere dimensie, die betreden kan worden door de achterdeur van het gebouwtje.
‘Hetzelfde warme, stille licht,’ vervolgde mijn vriend. ‘Ik ben nu op zoek naar net zo’n lamp. Het lijkt me geweldig om even in die gloed te gaan zitten lezen als het allemaal niet zo lekker gaat.’
Tijdens het afruimen van de eettafel peinsde ik na over wat hij daar zojuist verteld had, en mijn gedachten breidden zich uit naar lichttherapie. Plotseling herinnerde ik me dat ik nog ergens een hoogtezon moest hebben, zo’n rode, van mijn oma. Ik zocht in de linnenkast, maar waar ik het ding dacht te vinden vond ik onder een stapel handdoeken iets anders, een gezichtsbruiner van Philips. Geen idee hoe ik daar aan kwam, en hoe die op de plek terecht was gekomen van de ouderwetse lamp waarmee mijn oma haar neuralgische pijnen lenigde.
Ik veegde het stof van het apparaat, zette het op tafel en stak de stekker in het stopcontact. Ik draaide aan de tijdschakelaar. Twee buizen gloeiden violet op, na een beetje wrikken begonnen ook de andere twee eerst knipperend en dan rustig te stralen. Ik ging er vlak tegenover zitten, sloot mijn ogen en wachtte. Tien minuten. Een mechanisch tikken markeerde het voorbijgaan van de tijd. Omdat ik niets beters te doen had concentreerde ik me op mijn ademhaling. Net als bij de wekelijkse meditatiesessies vulde ik mijn hoofd met een soort mantra, een paar steeds herhaalde kernwoorden met een hopelijk hypnotiserende, positieve lading. Mijn gezicht begon te gloeien, mijn oogleden moest ik een beetje dichtknijpen tegen het langzaam kracht verzamelende ultraviolette licht. Toen de machine op nul sprong en de gloed zich terugtrok stond ik op om mijn bezigheden te vervolgen, maar ik merkte dat mijn handelingen allemaal iets trager en bedachtzamer verliepen dan een kwartier geleden. Mijn gejaagdheid leek verdwenen.
Ik heb me nu voorgenomen elke dag een kwartiertje niets te gaan zitten doen voor die lamp. Het is geen oloroon en zelfs geen wietlamp, maar toch een bron van welkom licht, en baat het niet dan schaadt het niet. Er is natuurlijk wel één risico, maar dat neem ik maar voor lief.
Als u me binnenkort met zo’n onnatuurlijk bruine kop ziet rondlopen dan komt dat niet van de zonnebank, maar is dat een bijwerking van mijn huisbakken lichttherapie.