Een jong echtpaar wandelde het terras op. Zwarte kleren, zonnebrillen. Ik herkende ze. Twee Italianen, die me afgelopen dinsdag de weg hadden gevraagd naar hun hotel in de Bronckhorststraat. Ik zwaaide naar ze. Ze herkenden me.
‘Hebben jullie je hotel nog gevonden, dinsdagavond?’
‘Si, si! Bedankt! We waren verdwaald!’
Ze schoven hun stoelen in de zon. Even later kwam het dienstertje. Ze schoof de stoelen bestraffend terug, die stonden in haar looppad. Ze nam hun bestelling op. Er ontstond een minieme verwarring. Onmiddellijk riep de vrouw over twee, drie tafels heen een vraag naar mij toe. Hoe je cornetti noemde in het Nederlands.
‘Croissants,’ riep ik terug. De dienster stond er wat bevreemd bij, haar bestelcomputertje in aanslag. Dit waren ze op het beschaafde terras van Wildschut niet gewend. Roepen deed je alleen in telefoons.
Toen ik mijn koffie verkeerd op had en naar huis wilde gaan hielden ze me nog even staande.
De man spreidde zijn handen uit en keek verrukt naar de lucht. Het was een bellissima giornata. Sole, sole! Al twee dagen lang. Ze waren hier voor een korte vakantie en gingen morgen weer terug. Helaas, want Amsterdam was prachtig. En wat een zon!
Ik lachte instemmend en wenste ze nog veel plezier. Terwijl ik het terras verliet zag ik haar een stukje van haar croissant afsnijden en in haar caffè latte dopen.
3 opmerkingen:
Ja, Italianen in Nederland. Op de Nederlandse stranden kom je nog steeds voornamelijk Duitsers tegen, maar onze historische steden trekken vanouds veel Italianen. Ik heb twaalf jaar in Delft gewoond. Daar was het percentage Italiaanse toeristen twintig jaar geleden ook al hoog.
Hoewel Italië een merkwaardig land is, waar je zowel de platste als de meest verheven culturele uitingen kunt vinden, zijn de Italianen die Nederland bezoeken zonder uitzondering cultuursnuivers en geen hela-hola toeristen. In Dordt zien we ze nog te weinig.
De verleiding is groot om te denken dat Italianen toch meer culturele belangstelling hebben dan de gemiddelde Nederlander. Maar hier te lande wordt het beeld vermoedelijk vertekend door het gegeven dat juist alleen de cultureel geïnteresseerde Italianen hierheen komen.
Maar daarom is het des te aardiger dat zo'n Italiaanse dame gewoon haar natuur volgt en zonder mankeren, dwars over het terras heen, informatie inwint.
(ja, ik ben er weer vroeg bij.. Op vrijdagochtend heb ik ook altijd een internetuurtje.. Ik ga nu weer wat anders doen. Buiten, bij voorkeur!)
Nou nou, maak ze niet te mooi, die Italiaanders. Van de jonge variant komt het gros gewoon naar Amsterdam voor de hash en de rode ramen en weinig anders....Maar je hebt wel gelijk; zelfs die onderscheiden zich positief in innerlijke en uiterlijke beschaving van hun Angelsaksische of Teutoonse leeftijdgenoten.
Geheel met de vorige spreker (de Rookzanger) eens.
Maar wat als ze nu om een brioche hadden gevraagd? Of, als het Sicilianen waren, om een brioche con granita di limone, zoals men hier als ontbijt neemt zodra de zon zich laat zien?
Daar was de Rookzanger wel maar Wildschut waarschijnlijk niet tegen op gewassen.
Een reactie posten