Tegen een harde, koude wind in liepen we zondag over het strand van Callantsoog. Het was vloed. Om niet nat te worden moesten we onze weg zoeken tussen de steunpalen van de nog ontbrekende strandtenten. Op het strand lagen vlokken schuim. De golven sloegen hoog op.
Ik dacht aan Anil Ramdas. Was hij dan maar weer gaan drinken, was mijn eerste reactie toen ik zijn doodsbericht hoorde. Maar dat schijnt hij dus juist gedaan te hebben.
In mijn stukje over zijn roman Badal had ik kritiek op het onbevredigende einde van het boek. De dronken hoofdpersoon loopt de zee in, in wat ik een magisch-realistische scène noemde. De werkelijkheid heeft dat magische er inmiddels vanaf gehaald. In het licht van zijn zelfgekozen dood, zoals dat heet, is de scène profetisch geworden. Door zijn zelfmoord heeft Ramdas de andere interpretaties van het ‘open einde’ met terugwerkende kracht onmogelijk gemaakt, en blijft er maar één over: Badal loopt (dronken, wanhopig maar welbewust) de dood tegemoet. Zo wordt het boek alsnog beter. Dat wel. Maar tegen een krankzinnig hoge prijs.
***
Misschien heeft u ook gekeken naar de driedelige documentaire over Kees van Kooten en Wim de Bie, op hun oude vertrouwde zondagavond. Ik wist al kijkende wel meteen weer waarom ik ze destijds na al die jaren even beu was, maar het was toch vooral goed ze weer te zien. De getoonde fragmenten uit hun hoogtijdagen zijn nog steeds toptelevisie. Wat zeg ik? - zo wordt er geen televisie meer gemaakt! In de gesprekken met het duo werd een verklaring gezocht voor hun destijds schokkende besluit om ermee te stoppen. Van Kooten was moe, opgebrand, kon niet meer. Artistieke redenen werden aangevoerd en er werd met hoffelijke woorden om het persoonlijke aspect heen gedraaid. Maar dan zag je die twee naast elkaar zitten. Van Kooten vooral aan het woord. Als Bie iets zei, met zachte stem, zocht hij met zijn ogen die van Koot, als om bevestiging en steun te vragen. Van Kooten beantwoordde die blik geen enkele keer. Hij bleef star voor zich uit kijken. Een lachje kon er alleen af als hij zelf weer aan het woord was.
Ik heb weinig kijk op lichaamstaal, en durf hier geen echte conclusies uit te trekken. Maar een sterk vermoeden heb ik wel. Duomoeheid, wat ik u brom.
***
Gisteren werd bekend gemaakt dat ook Job Cohen eruit stapt. Hij werd nog geen twee jaar geleden met veel trompetgeschal de landelijke politiek binnengehaald. Hier hadden we nu een even wellevende als weldenkende, wijze bestuurder, een door en door fatsoenlijk mens. Ook een twijfelaar en een zuinige wikker en weger (zoals alle fatsoenlijke mensen) - maar kort besloten rotzakken met gebleekte tanden en geblondeerde haren hadden we al genoeg. Kortom, een echte ouderwetse Vader des Vaderlands, een gedroomde Minister President.
Dat was hij, en dat is hij volgens mij nog steeds. Dat hij het niet kon bolwerken in de Haagse politieke ‘arena’ en in de ‘mediawerkelijkheid’ (let op dat bizarre en verschrikkelijke woord!) zegt niets over de kwaliteiten van Cohen en alles over die van onze samenleving.
De komende week geen stukjes. Rookzanger is met krokusvakantie.
1 opmerking:
Mooie woorden over die begaafde journalist en zijn tragische einde - heel weinig wordt doorgaans enige aandacht geschonken aan de intense tragiek van de zelfmoordenaar, voor de zelfmoord dus. And Anil Ramdaz was a honourable man.
Dat laatste geldt misschien nog meer voor Job Cohen, een van de weinige fatsoenlijke mensen die in ons steeds Vreemder Vaderland waren overgebleven. Inderdaad zegt het alles over ons volk dat hij moest terugtreden, en niets over wat zijn falen wordt genoemd tegenover die 'kort besloten rotzakken met hun gebleekte tanden en geblondeerde haren' die nu de dienst uitmaken in de politiek. De leider van die volksbeweging (want een partij is het niet), aan wie onze Minister-President als een kefhondje gehoorzaamt vanwege de Statenbijbel van een buiten-democratisch regeerakkoord - een bijbel die niet thuis hoort in het Huis van Thorbecke) is nationalistisch, niet? En een volksbeweging kun je socialistisch noemen. Dus wat krijg je als je die twee vaststellingen optelt of bijeenvoegt?
Nederlanders zouden eens moeten lezen hoe er nu in het buitenland over hen gedacht wordt, en even de KwaKra (de Kwaliteitskrant) terzijde moeten leggen.
Rookzanger is een wijs man.
Een reactie posten