KROLL

Een tijd lang was ik de enige. Hoe ik ook speurde op het web, geen spoor vond ik van Erwin Kroll. Niemand scheen zich net als ik te verbazen over zijn maandenlange afwezigheid. In medialand wordt elk intern conflict als wereldschokkend nieuws gepresenteerd, dus zoiets was er niet aan de hand. Ook in geval van ziekte is men doorgaans open in de communicatie. Niemand hoeft zich immers te schamen, en het publiek wil geïnformeerd worden. Dus waar was Kroll? Ik miste hem, want ik ben een grote sympathie gaan opvatten voor die man, die risico’s durft nemen en zijn persoonlijke stijl niet onder stoelen of banken steekt. Ik bedacht een eigen theorie, deels opgebouwd uit empathie (Kroll zou wel net zo iemand zijn als ik), deels uit wat ik van een vriend hoorde, die hem op wintersportvakantie had meegemaakt, laveloos bij het après-ski. Kroll leed aan een ernstige identiteitscrisis. Hij was zijn publieke imago en zijn podiumpersoonlijkheid grondig zat, had zich te lang op de been gehouden met de fles, en kwam nu bij in een kliniek. Dat zou het discrete stilzwijgen van zijn werkgevers kunnen verklaren. Over zoiets spreekt men immers niet lichtvaardig. Ik krijg het maandelijkse krantje van de kliniek ook altijd onherkenbaar in wit papier verpakt thuisgestuurd.
Inmiddels is het bijna mei, en heeft Kroll al drie seizoenswisselingen voorbij laten gaan zonder zijn kruidige commentaar. En inmiddels zijn er meer mensen zich gaan afvragen waar het ooit besnorde, theatrale weerorakel is gebleven, 'Kroll met de handjes'. Vooral satirische websites nemen hem op de korrel. Twee citaten:

‘Erwin Kroll neemt per direct ontslag als weerman van de NOS. Reden is het uitblijven van de Elfstedentocht. Ondanks het veelbelovende weer bleven concrete resultaten uit, reden voor de weerman om plaats te maken voor nieuw bloed.
De positie van Kroll stond al langer ter discussie na de tegenvallende zomer en de natte december en januari. Het journaalicoon leek jarenlang geen kwaad te kunnen doen bij de Nederlandse kijker. Rond de jaarwisseling van 1996 en 1997 haalde hij met succes de laatste grote koudegolf naar Nederland. De afgelopen jaren echter lukte het Kroll nauwelijks meer echt baanbrekende voorspellingen te doen.’ (De Speld)

‘Maar de TMG-collegaatjes van opinieweekblad Privé hebben zich in Het Geheim van Hilversum vastgebeten. Ze hebben in een parkeergarage een hoestende man van de NOS gesproken. Het schijnt dat Erwin al maanden een soort van apathisch thuis zit. Dat hij niemand wil spreken, niemand wil zien. Dat hij de hele dag uit het raam zit te staren. Noem het depressief, het wil allemaal even niet. Dan zijn er ook nog verhalen dat hij agressieve buien heeft en er op het moment moeilijk met hem te leven is. Donder & bliksems, Erwin. Da's niet best.‘ (GeenStijl)

Dat is inderdaad niet zo best. De NOS heeft ondertussen haar mysterieuze zwijgen verbroken en officieel verklaard dat Kroll het rustiger aan wil doen. Van een arbeidsconflict zou geen sprake zijn. Als Erwin Kroll werkelijk lijdt aan een burn-out of een depressie kan ik alleen maar hopen dat, ook zonder dat hij er een handje bij helpt, de lente gauw doorbreekt. Misschien dat die hem goed doet.