Aan een lange tafel zaten twee oudere stamgasten biertjes te drinken en in rustig Twents een onzin-gesprek te voeren over gamba's. Die sisten zo mooi als je ze bakte. Het was een gesprek tussen vrienden dat eindeloos kon duren, dag in, dag uit, en over alles kon gaan wat zich maar voordeed in het leven. Herberg de Pot boogt op een sinds 1850 onveranderd gebleven interieur. Een beetje gechargeerd is dat wel (ik herkende lampen die mijn dochter in de kringloop heeft gekocht, negentiendertig op z'n oudst) maar in essentie is het waar. De kastelein, een tamelijk jonge man met een beginnend buikje, maakt er geen gimmick van. Alles gaat hier ontspannen en zonder poeha. Er is een speeltuintje, een biergarten, er liggen oma-kleedjes over die paar tafeltjes binnen. We aten er bitterballen en voelden ons er thuis.
Het avondeten, dat was andere koek. Er was niet veel keus dus ik had een tafel voor twee in Het wapen van Markelo gereserveerd, vertrouwenwekkende naam, aardige kaart, betaalbaar. We zagen meteen dat het centrum van het dorp genadeloos is gerenoveerd. Er staan wat verdwaalde historische gebouwen tussen vooral veel nieuwbouw. Ook het Wapen was anders dan zijn naam suggereerde een groot, modern gebouw. Binnen was een merkwaardige gooi naar tijdloze stijl gedaan. Er stonden Chesterfield-banken maar de gecapitonneerde barbekleding was van paars kunstleer. Kroonluchters aan het plafond hielden het midden tussen design, kermis en klassiek, ik kwam er niet uit. Het personeel, blond, kordaat, vriendelijk, was uitermate professioneel maar ook wat onpersoonlijk. Hetzelfde gold voor het eten. Mijn confit de canard was smakelijk genoeg maar liet geen indruk achter toen de laatste hap was genomen.
Een Twentse koffie met slagroom en "kuiernat" warmde lekker op. Gleunig werd je daarvan. Buiten was het, na een verrassend mooie middag, wandelend doorgebracht in het vogelrijke en schitterende landgoed Weldam, inmiddels gaan plenzen. De fanfare, uitgerukt om samen met de dorpskinderen het paasvuur te gaan ontsteken, schuilde besluiteloos onder het afdakje van het restaurant.
- Wordt vervolgd -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten