Voorheen Rookzangers Notitieblog 48: Status nazomer

Gisteravond was de eerste koorrepetitie van het nieuwe seizoen. Zoals altijd ervoer ik dezelfde opluchting als bij de laatste repetitie van het vorige seizoen, alleen dan omgekeerd. Blij dat de lange vormeloze weken er weer op zaten en dat ik weer iets moest, iets met mensen, iets buitenshuis, precies waar ik aan het begin van de zomer zo genoeg van had. Hoe moet dat als ik ooit écht met pensioen ben en de weken altijd zo zonder ijkpunten en kaders voortglijden, een zee van tijd waarin het dobberen eerst lekker is maar al snel gaat vervelen? Ik vrees dat ik tot op hoge leeftijd, desnoods als onbezoldigd vrijwilliger, zal moeten werken, voor luieren mis ik het talent; hoe trouw ik ook mijn dagelijkse zelfopgelegde discipline gehoorzaam en op vaste uren mijn klusjes doe, wandel, mediteer, boodschappen doe, kook, lees en op mijn luit speel, het is op den duur niet genoeg. 

Luitspelen maakt me een doe-het-zelver, ik heb het al gezegd (zie: Fretjes). Ik had een probleem met mijn g-snaar. Die brak een paar keer. Ik verdiepte me in de mogelijke oorzaken. Het kon natuurlijk een fabrieksfout zijn maar Pyramid is een merk snaren met een goede reputatie dus daar ging ik niet van uit. Ik schuurde heel voorzichtig mogelijke scherpe randjes boven de topkam weg, stipte het gleufje voor de hoogste snaar aan met potlood, wreef de stempin in met peg paste. Ik maakte een studie van diameter, mensuur, spanning en trekkracht en ontdekte een site van een Japanse luitist die zich sterk maakt voor het gebruik van vislijn bij de hoogste snaren. Kost niks en is net zo goed als al die dure merken, tenslotte is het allemaal maar gewoon nylon. Ik googelde en bestelde een rol vislijn van de juiste diameter, 0.45. Driehonderd meter voor nog geen 8 euro. Als de Japanner gelijk had (dat was nog niet zeker, want sommige luitisten smaalden om het idee) dan kreeg ik binnenkort met de post driehonderd g-snaren. Daar kon je er nog eens eentje van breken. 

In de vakantie had ik het nogal bont gemaakt. Op mijn reisjes had ik flink wijn gedronken en bij thuiskomst wilde ik dat niet meteen opgeven, de vakantiesfeer mocht best nog wat langer duren. Aanleiding om weer eens een paar weken droog te staan.
Dat frist je niet meteen op. De hele eerste week was ik slap, sloom en slaperig. Was mijn lichaam soms aan het ontgiften? Het drukkende weer (zeer hoge luchtvochtigheid) speelde zeker een rol.
Het eerste echte voordeel van de soberheid merkte ik afgelopen zondag. Het regende met vlagen en er dreigde onweer. We ruilden een wandeling in voor een autotochtje. Normaal voel ik op zondag een lichte tijdsdruk: vier uur, uiterlijk half vijf moeten we thuis zijn of aan een cafétafeltje dan wel op een terrasje zitten, want dan begint het heilige zondagse bitteruur. Daarin ben ik nog steeds een verslaafde: als het mag, dan moet het ook. En als dat neurotisch klinkt moet u zich maar niet proberen voor te stellen hoe dwingend die deadline was toen ik nog écht dronk. Nu reden we een kunstroute door de Schermer, hielden halt bij een paar ateliers, maakten een praatje met de kunstenaars, kochten kaas, tomaten en eieren bij een boerderijwinkel, aten een plakje cake en zelfs, rond vier uur, een portie bitterballen met een 0.0-biertje ernaast, in een restaurant waar ook sieraden geëxposeerd werden. En al die tijd was er geen enkele haast.
's Avonds keek ik tv en anders dan op natte zondagen volgde ik alles geboeid en alert. Ik gaf slechts beperkt commentaar op een masterclass zang, betuigde kort mijn instemming met een programma van Fidan Ekiz en Kees Schaap over woke ('Ik ben oud-links,' zei ik de bij BNNVARA in ongenade gevallen Schaap na) en verdroeg een moeizaam uur Zomergasten voor ik tevreden mijn tanden ging poetsen en in bed zowaar een héél hoofdstuk Dickens las.
Je zou er bijna weer geheelonthouder van worden.

                                                                               ***

Recent verschenen!
Van de website van de uitgever: "Deze 42 gedichten van Hermann Hesse zijn begin 2023 door Jan-Paul van Spaendonck geselecteerd, vertaald en van een nawoord voorzien.Het geheel is in de zomer van dat jaar met de hand gezet uit de Goudy Old Style en met de handpers gedrukt op geschept Hahnemühle papier.
De oplage bedraagt 35 genummerde exemplaren, waarvan I tot X voor de vertaler en 1 tot 25 voor de liefhebbers. Alle exemplaren zijn gebonden en bevatten enkele reproducties van aquarellen van Hermann Hesse. In een schuifdoosje bekleed met marmerpapier van de in juni 2023 onverwacht overleden Turks-Franse papiermarmeraar Baris Baykul Yilmaz. Prijs 75 euro plus 10 voor aangetekende verzending."

ZIE OOK: WIJSHEID, DEUGD EN WARME SOKKEN