vrijdag 8 juli 2022

LUIT



En zo bezat ik plotseling een luit.
Waar de aanvechting vandaan kwam weet ik niet meer, maar zaterdagavond zocht ik het net af naar een betaalbaar instrument. Ik aarzelde tussen een wat gebutst exemplaar op Marktplaats en een keurige fabrieksluit van Musikhaus Thomann. De rest van de avond bekeek ik video's op YouTube. Na een uur had ik veel geleerd over de geschiedenis, de stemming en de verschillende soorten. Zelfs mijn jeugdheld Jan Akkerman kwam voorbij: hij speelde in een Deens tv-programma uit 1974 een rommelige maar robuuste uitvoering van Dowland's Fantasia nr. 7. 'Im dying for a cold beer,' had hij eerst tegen de geamuseerde presentator gezegd. Pas na een slok of twee zette hij zich in positie voor een kleine vijf minuten ferm luitspel.
Zondag hakte ik de knoop door. Ik bood op het Marktplaats-instrument, kwam al snel tot een vergelijk met de verkoper en maakte een afspraak. Hij bleek in Terneuzen te wonen maar dinsdag moest hij op de Veluwe zijn. Als ik ergens langs de route woonde...? De parkeerplaats bij een restaurant aan de A27 leek een goede ontmoetingsplaats. Hij noemde type en kleur van zijn auto. 'Ik draag een Panama,' mailde ik hem. 
De dinsdag kwam, een winderige, half bewolkte dag, niks geen dag voor een strohoed, en mijn vriendin en ik reden naar Nieuwegein. De verkoper zag eruit als een folkie, vriendelijk, een beetje mollig, met een flinke baard. De kofferbak van zijn wijnrode Kangoo ging open. Hij haalde de luit uit het foedraal, ik inspecteerde hem zo'n beetje, wreef aarzelend met mijn vinger over een gelijmde barst, telde de briefjes uit. De verkoper reed na de transactie meteen verder, wij gingen het Hajé restaurant binnen en namen koffie en taart op de goede afloop, terwijl we uitkeken op de Lek en de weilanden van Tull en 't Waal.
Sedertdien bestaat mijn leven uit een worsteling met onwillige stempennen. Tussen de realisering van mijn oude droom, het minstreelschap, en deze eerste kennismaking met de weerbarstige werkelijkheid van dit instrument dat beslist geen gitaar is, zullen er nog heel wat uren gestoken moeten worden in technische zaken. Ik zal advies moeten vragen, misschien les moeten nemen. Maar ik kan al een paar stukjes magisch tinkelende renaissancemuziek spelen, als de dubbelkorige snaren het goed fatsoen hebben om eventjes op toon te willen blijven. 
Ondertussen verstrijkt de tijd op aangename wijze. Een mens moet een hobby hebben. 

Illustratie: Luitspeler, Theodoor Rombouts (1597-1637)



Geen opmerkingen: