Maar L. van Egeraat, Il Dottore, liet ons lelijk in de steek dit keer. Na een algemene inleiding waarin hij het zilverige licht prees noemde hij alleen nog de toren van de Grote Kerk, die hij als 'zwaar melancholisch' omschreef. De botte, flink hellende, inderdaad hevig somberende toren werd een ijkpunt. Verder moesten we maar zien. Ga maar op pad, zoek het zelf maar uit! Hij gaf nog wel een suggestie voor de route die we moesten lopen om een goede indruk van Dordrecht te krijgen, maar dat was dan ook alles. En o ja - het stadhuis was lelijk, dat moesten we letterlijk en figuurlijk links laten liggen. Daarmee kon Wegwijs in Nederland uit 1962, dat ons nog zo kortgeleden behulpzaam en informatief door historisch Delft had geloodst, terug in de tas.
Waar ikzelf nogal verrast over was, waren de rust en de stilte die heersten in het oudste gedeelte: de schil rondom de havens; toen ik er destijds, in de late jaren tachtig, op de muziekschool lesgaf moest je je een weg banen door walmend uitlaatgas en echode het geronk van motoren tegen de gevels van zestiende-eeuwse wijnpakhuizen. Ik ben geen liefhebber van het autovrij maken van de binnenstad (al begrijp ik de noodzaak heel goed) - alles krijgt zoiets museaals - maar hier was het straatbeeld er toch wel degelijk erg van opgeknapt, vond ik. Alleen... waar waren de mensen, waar hielden de Dordtenaren zich schuil? We zaten op een terrasje aan de kade en keken uit op de splitsing van de Beneden-Merwede in Noord en Oude Maas, in gezelschap van een handjevol anderen. We dwaalden de door Egeraat aangestipte straten door, zagen bezienswaardigheden, vergaapten ons aan gevels, snoven het water op, deden een café aan, aten uitstekend Midden-Oosters bij Smyrna, steeds in alle rust. Zou het de voorjaarsvakantie zijn? vroeg ik me af. Was heel Dordt soms naar het strand?
Pas de volgende dag, toen we, op weg naar het sublieme Dordrechts Museum, de tweede schil om de havens betraden, kregen we antwoord. Hier was alles normaal, zoals dat in Hollandse stadjes en steden gaat: draaiorgels, bedrijvigheid, markt en supermarkt, drukte, dreinende kinderen en patat friet.
En alles wat hip en jong of alternatief bedaagd was werd als een magneet aangezogen door Villa Augustus, buiten het centrum. In deze monumentale oude watertoren eet men wat de tuinen en kassen opleveren. Risotto met aardpeer, tripel met hysop en tijm, en korenwijn van de Dordtse destillateur Rutte veraangenaamden het slot van ons verblijf. Daarna namen we een pontje en reden via de Biesbosch naar de A27. Het avondlicht was, op deze voorlijke lentedag, zeker niet 'zwaar melancholisch', maar wel fijn weemoedig.
4 opmerkingen:
Mja. Ik woon in de Dordtse binnenstad, zoals je weet.
Het was natuurlijk best leuk geweest als je even een kopje koffie was komen drinken. Die van ons is net zo goed als op welk Dordts terras ook. En op ons balkon had je ook heerlijk uit de wind en in de zon kunnen zitten.
De kade waar je nu een versnapering nuttigde, kijkt trouwens niet uit op de samenvloeiing van beide Merwedes en de Oude Maas, maar op de driesprong Beneden Merwede, Noord en Oude Maas.
Kennelijk was je er op een marktdag (vrijdag of zaterdag). Het stuk binnenstad rond de havens en direct aan de rivier is niet het stuk waar die markt plaatsvindt en waar zich het zogenaamde 'kernwinkelgebied' bevindt. Dat trekt inderdaad, zeker op een marktdag, het meeste volk. Voor het overige is de Dordtse binnenstad voor Amsterdamse begrippen inderdaad rustig. Overigens veel minder rustig dan tien jaar terug, voor Koning Willem hier zijn verjaardag vierde. En sindsdien, voor mijn lichtelijk misantrope levensinstelling, soms al te druk.
Het Dordrechts museum had ik je, geloof ik, al eens aanbevolen. Nou ja, dan sta je dus op minder dan 100 m. van mijn voordeur.
Heb je die computergestuurde, mechanische schrijfhand, die momenteel op de binnenplaats van Het Hof een Statenbijbel uitschrijft op een enorme boekrol, nog gezien?
Kom nog eens terug. Je bent niet snel uitgekeken in Dordt. Je kunt er eventueel een levende gids bij krijgen.
Ik heb daar natuurlijk aan gedacht. Maar wegens de korte spanne tijds, het drukke programma en de verjaardag die we te vieren hadden leek het ons beter het wat derden betreft bij Dr. L. van Egeraat te laten. Maar we komen zeker eens terug, en dan meld ik me!
(De Noord is toch een tak van de Merwede?)
Wat in het vat zit verzuurt niet. Drie maal is ook nog scheepsrecht, maar ik zou het daar niet op aan laten komen..
De Noord is net zoveel een zijtak van de Merwede, als de Oude Maas dat is.
Hij is wel tamelijk kort; van de eerder genoemde driesprong tot de driesprong Noord-Lek-Nieuwe Maas bij Kinderdijk. Een kleine 10 km, schat ik.
Vanaf de Merwekade in Dordt vaar je trouwens met de waterbus in pakweg 20 minuten naar Kinderdijk en de molens.
Maar dat is eventueel iets voor de volgende keer.
Wiens verjaardag was het, als ik vragen mag?
Ja hoor, dat mag. Die van mijn vriendin. Ze loopt een maand op mij voor. Ik heb dat van die rivieren in die volledig onoverzichtelijke delta van ons veranderd.
Een reactie posten