Dag 2, vervolg
Troost TV
In het uitgebeende DWDD kondigen Paul Haenen en Matthijs hun initiatief Troost TV aan. Tja, denk ik, sympathiek, maar ook verstandig. Iedereen wijkt anders uit naar Netflix, want op de NPO ontkom je niet gemakkelijk aan de sombere schaduw van het zo minuscule, maar reusachtig ogende virus. Het stuitert rond in het decor van ieder actualiteitenprogramma, als kwaadaardig fluorescerende, futuristische ballonnen. Maar het soort programma's waar Haenen en van Nieuwkerk mee komen trekt me dan weer niet. Nostalgische herhalingen uit onschuldiger tijden. Love Letters terug op de buis. Huuu. Jeroen Krabbé schuift vervolgens aan om over zijn serie over Chagall te praten. Hij lijkt nerveus.
Om acht uur wordt er vanaf de balkons flink geklapt voor de 'helden van de zorg'. Ik houd niet zo van moderne rituelen, en u zult me niet gauw betrappen op het meelopen in stille tochten, knuffels of bloemen neerleggend voor deze of gene, maar dit ontroert me toch wel. Een meer dan verdiend applaus.
Het nieuws daarna maakt dat ik denk aan mijn blog van een tijd terug, voor de dreiging realiteit werd, over infodemie. Ik heb de hele dag een goed humeur gehad, ondanks een vederlicht kuchje en een temperatuurtje, maar nu komt alles weer hard binnen. Het ergste is nog dat ik mijn dochter met mijn stemming besmet. Die heeft net een langverwacht pakketje gekregen en wil daarvan genieten, maar de oorlogsverslaggeving op de achtergrond maakt haar dat zichtbaar moeilijk.
Ik ben ondertussen met mijn broer aan het Appen. 'Vanaf nu weer media-distancing,' tik ik. 'Boeken! Escapisme! We kunnen toch niets doen, behalve braaf opvolgen wat Ze zeggen. Dat is geen kop in het zand, dat is gezond verstand.'
Maar de tv blijft aan en de serie over Chagall vind ik onverwacht boeiend. Krabbé, ijdel als hij is, doet het goed, hij sleept je mee. Dit is inderdaad troostend, beter dan Linda de Mol. Meer kunst en minder nieuws vanaf nu, besluit ik voor ik ga slapen.
Illustratie: portret van Marc Chagall door zijn leraar Yehuda (Yuri) Pen (1854-1937)
'
[Voor wie dit via de link op Facebook leest en nieuwsgierig is naar wat voorafging, druk linksboven op 'startpagina'.]
Troost TV
In het uitgebeende DWDD kondigen Paul Haenen en Matthijs hun initiatief Troost TV aan. Tja, denk ik, sympathiek, maar ook verstandig. Iedereen wijkt anders uit naar Netflix, want op de NPO ontkom je niet gemakkelijk aan de sombere schaduw van het zo minuscule, maar reusachtig ogende virus. Het stuitert rond in het decor van ieder actualiteitenprogramma, als kwaadaardig fluorescerende, futuristische ballonnen. Maar het soort programma's waar Haenen en van Nieuwkerk mee komen trekt me dan weer niet. Nostalgische herhalingen uit onschuldiger tijden. Love Letters terug op de buis. Huuu. Jeroen Krabbé schuift vervolgens aan om over zijn serie over Chagall te praten. Hij lijkt nerveus.
Om acht uur wordt er vanaf de balkons flink geklapt voor de 'helden van de zorg'. Ik houd niet zo van moderne rituelen, en u zult me niet gauw betrappen op het meelopen in stille tochten, knuffels of bloemen neerleggend voor deze of gene, maar dit ontroert me toch wel. Een meer dan verdiend applaus.
Het nieuws daarna maakt dat ik denk aan mijn blog van een tijd terug, voor de dreiging realiteit werd, over infodemie. Ik heb de hele dag een goed humeur gehad, ondanks een vederlicht kuchje en een temperatuurtje, maar nu komt alles weer hard binnen. Het ergste is nog dat ik mijn dochter met mijn stemming besmet. Die heeft net een langverwacht pakketje gekregen en wil daarvan genieten, maar de oorlogsverslaggeving op de achtergrond maakt haar dat zichtbaar moeilijk.
Ik ben ondertussen met mijn broer aan het Appen. 'Vanaf nu weer media-distancing,' tik ik. 'Boeken! Escapisme! We kunnen toch niets doen, behalve braaf opvolgen wat Ze zeggen. Dat is geen kop in het zand, dat is gezond verstand.'
Maar de tv blijft aan en de serie over Chagall vind ik onverwacht boeiend. Krabbé, ijdel als hij is, doet het goed, hij sleept je mee. Dit is inderdaad troostend, beter dan Linda de Mol. Meer kunst en minder nieuws vanaf nu, besluit ik voor ik ga slapen.
Illustratie: portret van Marc Chagall door zijn leraar Yehuda (Yuri) Pen (1854-1937)
'
[Voor wie dit via de link op Facebook leest en nieuwsgierig is naar wat voorafging, druk linksboven op 'startpagina'.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten