Nieuwe Stijl

Het eerste nummer dat we opnamen was voor een wedstrijd. Er moest een video bijgeleverd worden van het 'maakproces'. Op dat filmpje zie je mij en mijn zoon, koptelefoon over de oren, in de weer met gitaren, microfoons en a-4tjes - in een slaapkamer, tussen het kinderspeelgoed. Een kinderpotje diende als voetsteun.

Dat was in april 2020. Lege straten, geen files. Ik had net, na een angstige maand van strikte sociale onthouding, besloten dat mijn zoon en zijn gezin tot mijn persoonlijke bubbel gerekend moesten worden. Toch bleef er het schuldige besef dat we eigenlijk te dicht op elkaar zaten, daar in die huiselijke opnamestudio. 
Na dat eerste liedje (Plein '40-'45) volgden er meer. Met rustige tussenposen namen we op wat ik gemaakt had, en gaandeweg maakte ik er nog wat bij. Ook werden een paar heel oude liedjes (nooit gebruikt, zo goed als nieuw) afgestoft en op de speellijst gezet.

We hadden alle tijd. We konden sowieso niet anders dan opnemen. Optreden zou voorlopig nog niet mogelijk zijn. Dus die cd waaraan we werkten: vooral géén haast!
Dat gebrek aan urgentie vertaalde zich in een onverwachte aanpak. In plaats van (zoals we altijd hadden gedaan) uitvoerig en tijdrovend te gaan mierenneuken over onzinnige details probeerden we een veel lossere houding uit. 'Nieuwe Stijl', doopten we die. Dat betekende in de praktijk dat ik een willekeurige gitaar greep, ging zitten met de microfoon die toevallig in de buurt stond en speelde en zong alsof het live voor publiek was. Twee, hooguit drie takes, daaruit de beste opname kiezen, geen plak- en knipwerk. Spontaneïteit ging boven perfectie. Het moest in de eerste plaats ziel hebben.
Over het resultaat van die back to basics aanpak waren we erg tevreden. Normaal was een liedje, nadat eindelijk de opname helemaal afgerond was, vrijwel dood gespeeld; nu luisterden we voor ons eigen plezier naar het eindresultaat.

Bovendien namen we artistieke risico's die we anders misschien niet aangedurfd hadden. Stilistisch waren er geen grenzen. Vrienden speelden en zongen mee, op afstand via We-Transfer of in de slaap- of woonkamer. We lokten tekstdichter Huug Samuël uit zijn comfort zone en lieten hem bluesharp spelen; mijn dochter had een oud-Skandinavische tagelharpa gebouwd - die moest er duidelijk ook op... Waarom niet? Lockdown, Nieuwe Stijl!

Het spreekt vanzelf dat we in de laatste fase, toen de opnames moesten worden gemixt en klaargemaakt voor de persing op schijf, toch nog flink neurotisch aan futiele details hebben geprutst. In de loop van de tijd waren er steeds meer andere muzikanten bij betrokken geraakt en de simpele, spontane registraties waren toch wel degelijk uitgegroeid tot een nieuw Project. Bovendien stond het normale leven met zijn dwingende agenda weer voor de deur. Als het kloppen en bellen te dringend werd spraken we elkaar kalm en vermanend toe: 'Nieuwe Stijl!'

De cd Nieuw-West III: Tussen Andreasplein en Zwarte Pad komt volgende maand uit. Bij Stichting de Driehoek. Op schijf, op Spotify. Later meer details. Over een passende presentatie wordt nog nagedacht.