Op een bepaald moment moet je weten op te houden met rommelen in het verleden, want de zoektocht leidt van het een naar het ander en wordt op de duur een doelloze reis. De zoeker is niet langer de baas, de vondsten slepen hem mee, er komt geen einde aan.
In het nawoord van het boekje van en over mijn vader, De ketter en De zilveren tenor, had ik op grond van de weinige feiten die ik bezat de volgende deductie gemaakt: geen van beide verhalen kon het verhaal zijn, waarmee hij ooit een elektrisch scheerapparaat had gewonnen. Dat moest een derde verhaal zijn geweest, dat ik had aangetroffen in de nalatenschap. Want dat was ondertekend met J. Sipendink. En ik wist, dat de post destijds had aangebeld, in de Rijnstraat, waar mijn vader toen inwoonde, en dat mijn opa had gezegd: 'Die woont hier niet.'
Volgt u me nog? De postbode kwam een pakketje brengen, maar de geadresseerde was onbekend, in het huis van mijn grootouders. Dat kwam doordat mijn vader zijn inzending voor de verhalenwedstrijd onder pseudoniem had gedaan. Uit kiesheid: zijn vader had ook meegedongen naar de prijs.
Blijkbaar, zo zei de Sherlock Holmes in mij, was J. Sipendink dat pseudoniem geweest. Met die conclusie was ik dik tevreden, meer feiten verwachtte ik niet te vinden, en het boekje ging ter perse.
Maar gisteren googelde ik in een impuls de naam Sipendink. Bestond die eigenlijk wel, of was het niet meer dan een grillige variant op Spaendonck?
Ik kreeg één hit. Een pagina uit de Nieuwe Leidsche Courant van 3 november 1951. En daarin stond, bij de lijst met winnaars van de Remington verhalenwedstrijd: J. Sipendink, Rijnstraat 222 1 hoog. Bingo. Ontroerd en ongelovig staarde ik naar het artikel.
Voor mijn detective-examen had ik een dikke voldoende gescoord. En ik had nu ook mijn antwoord op een vraag, die onuitgesproken had liggen sluimeren: waarom in godsnaam een scheerapparaat als prijs bij een verhalenwedstrijd? Wel, Remington is natuurlijk vooral bekend van de schrijfmachines, en in die hoedanigheid was een verhalenwedstrijd een logische onderneming. Maar een schrijfmachine weggeven ging het bedrijf waarschijnlijk te ver.
De ketter en De zilveren tenor is HIER te bestellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten