Er was open dag in een ‘broedplaats’ in Slotermeer. In het atelier van Hedwig van der Heiden in de Diderotstraat werd, juist ik er naar binnen liep, mijn cd met liedjes over de buurt opgezet. 'Nieuw-West!', hoorde ik mezelf zingen. Buiten lagen de straten van mijn jeugd onder een wattige herfstzon.
Dat dit een geluksmoment had kunnen zijn besefte ik pas toen ik de foto’s bekeek die ik die middag gemaakt had. Ik zou beter op moeten letten.
(02-10-14)
Het eerste wat me opviel toen ik het terras opliep was een grijze man die pijp rookte en iets in een boekje schreef - verzen, aan de rustige bladspiegel te zien. Maar daar hielden de gelijkenissen met mijzelf ook op. Naast hem zat een vrouw, af en toe zeiden ze wat tegen elkaar. Zij, ook grijs en bebrild, las tergend langzaam de enige Trouw. Ik word na een half uur altijd onrustig, alsof ik na één koffie niet langer welkom ben - dit paar deed of de tent van hen was.
Net toen ik wilde afrekenen leken ze aanstalten te maken om op te staan. Maar dat was om hun stoelen te verschuiven zodat ze van de doorbrekende zon konden profiteren. Die Trouw kon ik wel op mijn buik schrijven.
(29-09-14)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten