De edelrot van de herfst. Umami in de lucht. Op dood hout groepjes geelbruine paddenstoelen die mijn telefoon als Sombere Honingzwam determineert, een naam om blij van te worden. Er schiet iets door de bomen. Een wat haveloze specht. Vale kleuren, niet het scharlaken keppeltje en de felrode rok van een gezond dier. Een vrouw die mijn kant op komt heeft al lopend haar hoofd opgeheven. Zeker ook een vogelaar. We glimlachen even naar elkaar in het passeren. Vogelmensen zijn meestal nogal op zichzelf en beginnen zelden een gesprek. Heel anders dan de hondenmensen die hele middagen op de grote weide verderop in het park doorbrengen en om strijd de aandoenlijke eigenaardigheden van hun huisdier bespreken, waarbij ze er een speciaal genoegen in lijken te scheppen om de dieren tot de orde te roepen, niet alleen als ze een vreemde besnuffelen of aanblaffen, maar ook als ze volstrekt onschuldig lopen te kwispelen en te hijgen. Het noemen van de naam, de claim op het bezit, het trotse eigenaarschap, de baas van een ander schepsel te zijn. Deze hondenmensen zijn veelal verlegen typen die onder elkaar op hun weide in het park beter tot hun recht komen dan in de gewone wereld. Hier kun je zonder moeilijk te doen fijne gesprekken voeren met geestverwanten. Over Kwispelmans en zijn soortgenoten. Hun precieze ras of het ontbreken daarvan. Hun leeftijd, eetgewoontes, kwaaltjes en bijzondere talenten. Vooral die. Want niets zo bijzonder als je eigen hond.
Behalve je kat of kind natuurlijk. Maar die hebben deze hardcore hondenroepers meestal niet.
***
Reclame:
Laatste kans! Nog enkele (3) exemplaren te koop van dit prachtige, luxe uitgegeven boek, rechtstreeks bij de vertaler. Daarna voorgoed en o voorgoed uitverkocht. Interesse? Terecht! Stuur een mail aan jpvanspaendonck@gmail.com, en alles komt in orde.
1 opmerking:
goed bezig !
Een reactie posten