vrijdag 14 oktober 2022

SCHRIJVERSBUURT


Ik parkeer in de J.A. Dèrmouwstraat in Slotermeer, de schrijversbuurt. Blauwe zone, een van de laatste in de stad. Parkeerschijf voor het raam, twee uur de tijd. Ik denk aan de regel waarmee Dèrmouw, die overigens veel meer in zijn mars had, beroemd is geworden: 'K ben Brahman. Maar we zitten zonder meid. Aan de overkant van de Slotermeerlaan zie ik Bar Content, voorheen Café Larsen. Daar ligt een heel stuk geschiedenis. Mijn vader heeft er operettezangers begeleid toen het nog een pianobar was en niet veel later ben ik er bij een zuinig biertje (we waren zestien en arm) uit mijn groep Lotos gekieperd wegens gebrek aan motivatie. Op die leeftijd had ik nog geen discipline (waar was discipline immers voor nodig? De wereld was groot, grillig en gul...) en als ik ergens geen zin meer in had liet ik het, lafaard die ik was, doodbloeden tot een ander het initiatief nam. Dan haalde ik opgelucht adem.
Ik loop naar het plein. Rechts van me de Canarische Viswinkel met zijn mediterrane blauwe letters. Wat is dat eigenlijk, een Canarische Viswinkel, en hoe lang is die zaak hier eigenlijk al? Het lijkt iets vertrouwds van vroeger maar kan net zo goed een terloopse observatie van de laatste tien jaar zijn. Ik ben veel op de Slotermeerlaan geweest in die tijd, we repeteerden er wekelijks met het Tuinstadtheater. Ik moet die viszaak vaak hebben gezien. Ongemerkt is hij met winkels van vroeger verbonden. Valse herinnering, valse nostalgie?
Op Plein '40-'45 kijk ik om me heen op zoek naar de priklocatie. Borden wijzen me het Tuinstadhuis in. Ik doe een mondkapje voor en laat me leiden door de ggd'ers. De laatste keer dat ik hier zo nadrukkelijk ben geweest was in de vroege jaren zeventig. Het regende, net als nu. We schuilden onder de overkapping van wat toen nog het NVV-gebouw was en nipten aan een zakflacon rum, mijn vriend Karl en ik. Waarschijnlijk hadden we zojuist het boekenstalletje op de markt besnuffeld. Enthousiast door elk oud ruggetje, elk stoffig Duits deeltje. 
Boekenstalletjes zijn er allang niet meer op de markt van '40-'45. Wel heel veel kraampjes met kleding. Vooral djellaba's en kaftans in matte kleuren (vaal paars, bruin en groen) alsof de gebruikte verfstoffen al heel wat jaren op een zolder hebben gelegen. Ook veel groente en fruit. Twee Vietnamese loempia-verkopers. Het is er schoon sinds de actie Het schoonste plein van Nederland, waarvoor ik nog een liedje heb ingezonden. Maar de fleurige, exotische sfeer die Patrick van den Hanenberg in zijn songtekst oproept is ver te zoeken vandaag. Geen 'oergezellig plein', nee. Een schoon maar leeg en verregend plein.
Ik ga het overdekte winkelcentrum in. Nooit geweest, maar geen valse nostalgie hier. Loop terug zonder iets gekocht te hebben en besluit in de Jumbo mijn boodschappen te doen. Kan maar gebeurd zijn. Als ik last krijg van de prik heb ik alles in huis. Kattenvoer, een brood, een pizza met salami en ham en een fles mineraaldroge Riesling, dat moet het zijn. Ik heb honger. Bij de oliebollenkraam zie ik maar één bergje. Eerst schrikt me dat af, dan treft het me als gewetensvol. Ik word niet bedrogen in mijn vertrouwen: de bol is vers, knapperig en nog heet. Geen keus, geen verpieterende voorraad.
De nevel hangt nog over de gele bomen als ik terugga. Burgemeester van Tienhovengracht, Gerbrandypark, Slauerhoffstraat. Rustige straten met bescheiden huisjes in veel herfstig groen. Het is eerder november dan oktober hier in de Tuinstad.
Ik heb deze buurt nooit als heel literair ervaren maar nu knik ik goedkeurend bij elk straatnaambordje. Louis Couperusstraat. Daar valt weer een blad. Ik zou hier wel kunnen wonen, vind ik.
Ik overweeg even bij de Sloterplas te stoppen om aan de oever te gaan mijmeren over vroeger. Over het Monster misschien zelfs. Over een optreden dat ik binnenkort heb in Geuzenveld en waarvoor ik in de stemming moet komen. Maar mijmeren valt meestal tegen als het op bevel moet.
Ik rijd door en verheug me op een middag onder een dekentje, in een cocon. De prik is binnen, meer hoef ik vandaag niet. Ik heb allerlei kleine, overzichtelijke klusjes te doen als ik geen rust heb voor lezen en suffen met de katten. Hopelijk trekt de mist niet te snel op en blijft het nog een beetje regenen. 


Geen opmerkingen: