Watten in de wereld
En watten in mijn hoofd.
De vlam van helder denken
Is door de kou gedoofd.
Verkoudheid houdt me binnen,
Hierbinnen in mijn hoofd.
Daar wordt in koortsig dromen
Van alles gaar gestoofd:
In menige vertaling
Beet ik me lekker vast;
Ik heb me ook met vele
Taken grif belast:
Plantjes water geven,
Spelen op mijn luit,
Oude boeken lezen,
Googelen naar buit.
Zinloos voor de wereld
Maar noodzaak voor mezelf;
Zo gaat het als de zaken
In 't schedeldakgewelf
Niet lopen naar behoren
En soms ronduit ontsporen
Tot een ivoren toren
Van zelf en zelf en zelf.
De wereld wordt dan kleiner,
En vager bovendien.
Je kunt in nacht en nevel
Niet alles helder zien.
Geen tijd dus, om te schrijven
Wat er m.i. toe doet -
U houdt mijn dure mening
Nog eventjes te goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten