Het was een donkere en stille avond; het donker en de stilte begonnen me, na een even stille en donkere dag, te bedrukken en ik ging vroeg slapen. Met als voorspelbaar resultaat dat ik midden in de nacht wakker werd en de slaap niet meer kon vatten. Je kunt dan draaien wat je wilt, wakker ben je en zal je nog wel een tijdje blijven. Gelukkig zat ik middenin een vertaling. Geen moment verveling voor wie weet te mediteren of voor wie een buitenlands gedicht moet omzetten in vloeiend Nederlands. Mediteren is beter voor de hopelijk erop volgende nachtrust maar vertalen is lekkerder. [Over de kicks van het poëziepuzzelen heb ik al vaak geschreven, zoek maar onder "vertalingen" onderin de kolom "labels" links in het scherm: gevaarlijk snoepgoed, verslavend en slecht voor de gemoedsrust!]
Om middernacht
Hield ik de wacht
En blikte naar de hemel;
Geen ster van ’t stergewemel
Verstond mijn klacht
Om middernacht.
Om middernacht
Heb ik gedacht
In nauwe, zwarte schachten.
Er heeft geen lichtgedachte
Mij troost gebracht
Om middernacht.
Om middernacht
Nam ik in acht
Hoe zeer mijn hart bleef kloppen;
Een slag niet meer te stoppen
Heeft wild gejacht
Om middernacht.
Om middernacht
Heb ik gesmacht
Naar ’t eind van 't menslijk lijden;
Ik kon ons niet bevrijden
Met al mijn macht
Om middernacht.
Om middernacht
Heb ik de macht
In Uwe hand gegeven,
Heer over dood en leven!
U houdt de wacht
Om middernacht!
Friedrich Rückert: Um Mitternacht, © vertaling: JPvS
Dit gedicht had ik nog pas afgelopen woensdag hier op deze plaats onvertaalbaar verklaard! Ik sloot, vooralsnog redelijk tevreden, het bestand in mijn hoofd af en draaide me op de andere zijde. Op het kussen naast me kwam Snuf even tot leven, keek me onderzoekend aan, rekte zich uit, en draaide zich opnieuw in elkaar, de andere kant op. De nacht was nog niet voorbij.
Illustratie: Godfried Schalcken (1643-1706), De boetvaardige Maria Magdalena
Geen opmerkingen:
Een reactie posten