In 't land waar bruine knapen
Lummelend langs de weg
Het hete blauw aangapen,
Daar ken ik heg en steg.
Daar gloeien zwarte bomen
Met steile slanke piek,
Die maken al je dromen
Van zuiderse liefde ziek.
Als blauwe golven er spelen
Om bruinig gouden steen,
Dan gaan de mooiste delen
Van liederen door je heen.
En staan er drie bomen samen,
Dan noemen ze dat een woud,
Zo menig schone dame
Heb ik daarin aanschouwd.
En heeft er een je gegeven
Een kus met warme mond,
Dan ben je ziek voor ’t leven,
Wordt nimmer meer gezond.
Hermann Hesse: Auskunft, 1901
Vertaling © Jan-Paul van Spaendonck
Geen opmerkingen:
Een reactie posten