LEESLIJST

 

Lezen in bed is een van de grote genoegens des levens, zeker als je ouder wordt. Er waren tijden dat ik gewoon één boek op mijn nachtkastje had liggen (het boek van dienst zeg maar) maar in de loop der tijd is het kastje een plankje geworden, en heeft het ene boek gezelschap gekregen van een hoop broers en zusjes. Die boeken staan en liggen daar om op een later tijdstip gelezen te worden. Soms zijn ze uit de kast gehaald ter inzage en daar tijdelijk neergezet. Maar wat tijdelijk ergens wordt neergezet heeft de neiging een blijvertje te worden. Sommige zijn nieuw, andere zijn zwerfvuil, uit mededogen van straat geraapt. Omdat ik zo vlak na de jaarwisseling nog in een inventariserende stemming verkeer, maak ik een lijstje.

We beginnen links. Dat dikke, slechts gedeeltelijk zichtbare boek is The Lord of the Rings, in een luxueuze uitgave. Het magnum opus van J.R.R. Tolkien. Het staat daar zoals bij religieuze mensen de bijbel: om altijd bij de hand te hebben, als naslagwerk. Of liever: als de lust me bekruipt om iets in dat boek te lezen (en dat gebeurt regelmatig) moet het binnen handbereik zijn.
- Bordewijk: Fantastische vertellingen, bij vlagen briljante verhalen in de traditie van Poe en Hoffmann. Een aan straat gevonden boek waar ik enorm enthousiast over was, voor driekwart gelezen op het balkon in de zomer van (ik schat) 2019; het wacht nog op een nieuwe Poe-bui.
- Julian Barnes, The Man in the Red Coat; evenals de buren: Daemon Voices van Philip Pullman en Mythos van Stephen Fry van mijn dochter gekregen, die bij American Book Center werkt. Kloeke boeken. Ze wachten geduldig op lezing.
- Het eerste deel van de Book of Dust, van dezelfde Pullman, heb ik half gelezen en voorlopig weggelegd. Het kon me niet half zo boeien als zijn beroemde Golden Compass trilogie.

Het liggende stapeltje links bestaat uit: 

- The Lizard's Bite van David Hewson: veelbelovende thriller, die wacht op een mooie, windstille zomerdag. 
- De avond is ongemak van M. L. Rijneveld (cadeautje bij een krantenabonnement. Sterke taal, maar nare sfeer: ik zal het niet lezen vrees ik).
- Het snoer der ontferming, Japanse verhalen van Couperus, uit een kringloopwinkel in Ommen. Alleen nog wat in gebladerd, misschien moet het maar naar de kast, bij de andere verzamelde maar ongelezen deeltjes Couperus.

Dan komen we bij een gedeelte waarbij nogal wat 'wijsgeerde en troep' zit, zoals Joop Schafthuizen (Matroos Vos) dat uitdrukte. Spirituele lectuur voor als ik daar behoefte aan heb en zelfhulpboeken. 
De Tao van de stress, bijvoorbeeld. Modieuze onzin. En een stel boeken van Janwillem van de Wetering, waaronder twee all time favorites:
- De lege spiegel en Het dagende niets. Persoonlijke journalistiek, informatief en spannend, voor de liefhebber nog even fris als 50 jaar geleden. 

Verder:

- James Joyce: Dubliners. Vind dat ik dat ooit eens moet lezen. 
- Felix Timmermans: Schemeringen van de dood. Nog een Poe-imitatie. Zeer bloemrijk van taal. Niet te veel ineens van lezen.
- Verhalen en curiosa van Dylan Thomas, zie Joyce.
- Gerald Walschaps De wereld van Soo Moereman (een jeugdliefde).
- Een schattig bundeltje met Chinese poëzie, veel in gebrevierd, veel uit geciteerd.
- Wonderlijke verhalen, E.A. Poe, uitgegeven door mijn vriend Peter Loeb.
- Ik Robot van Isaac Asimov, ooit als presentje van de bieb gekregen na een optreden. Moet eigenlijk weg. Mijn sciencefictiondagen zijn voorbij.
- Voorbije wegen, een bundel vol ronkende poëzij van A. Roland Holst.
- De psychologie van Maigret van Dr. W. A. 't Hart. Een kostelijke poging om geld te verdienen aan de Maigret-hausse van destijds. 
- Om een menschenleven, Georges Simenon, een mooie ouderwetse vertaling van La tête d'un homme, ook bekend als Maigret en de ter dood veroordeelde. Een van de betere Maigrets. Ik ken de zoon van de vertaler (Pierre Dubois). Die bezit een door Simenon gesigneerde pijp.
- Maigret en de varkentjes zonder staart (korte verhalen, nog steeds niet helemaal uit, Simenon was niet zo goed in dat genre).
- Het derde deel van de Korfoe-trilogie van Gerald Durrell: The Garden of the Gods, te laat in mijn leven ontdekt; ik kwam er tot mijn schrik niet meer doorheen, terwijl ik van de eerdere delen gesmuld heb (en dat is nog een understatement).
- Verhalen van Jo Boer. Een ten onrechte vergeten schrijfster met een geheel eigen, zinderende toon.
- Het ontstemde brein. Vakliteratuur. Over faalangst bij muzikanten.
- Nader tot U van Gerard Reve. Om dezelfde reden daar als LOTR.
- Een prisma bloemlezing Verhalen uit de Franse romantiek, opgeraapt en meegenomen.
- Nescio, Boven 't dal. Zie LOTR.
- The Monk and the Philosopher. Wijsgeerde.

Liggend, rechts van het midden:

- Death of a Hollow Man, deel 2 van de Midsomer Murders Mysteries van Caroline Graham. Ligt daar al lang. Zo leuk als de tv-serie is, zo taai zijn de boeken. Veel te woordenrijk, traag, geforceerd leuk, en bovendien lastig door het (deels gedateerde) Britse middle class slang. Nee, dan...
- ... Dickens. Ben nu bezig in Our Mutual Friend. In een mooie gebonden uitgave uit de 19e eeuw, gekocht op de vrijdagse boekenmarkt op het Spui, en daarnaast als hulpje een Prisma-vertaling, verkregen uit een legaat. Zeker niet Dickens' beste, dit late boek. De personages en hun lotgevallen wekken te weinig empathie en de plot is onsamenhangend. Maar ik ben blij dat ik nu weet waar Jenny Wren, hoofdpersoon van het geniale liedje van Paul McCartney, vandaan komt.
- Tussen het Barnaby-boek en Dickens ligt nog Hocus Pocus, een raar boek van Kurt Vonnegut. Weet nog niet wat ik daarmee ga doen. Terug naar de straat?

Liggend, middenachter: twee recente kerstcadeautjes van mijn dochter. Prachtig verzorgde uitgaven van Roverandum en Farmer Giles of Ham, minder bekende werkjes (sprookjes) van Tolkien. Mag ik graag een stukje in lezen na mijn dagelijkse portie Dickens.

Tot slot de stapel rechts. Die bevat naast twee delen Midsomer Murders en een boek van de Dalai Lama mijn eigen kalenders Mindfulness. Om niet te vergeten. Voor een portie rust in motto-formaat als ik daar behoefte aan heb. Dat Dalai Lama-boek is overigens bedoeld als materiaal voor een volgende kalender. Vakliteratuur, dus eigenlijk: ik ben geëxcuseerd.