Ik haalde het vergeelde dikke papier vanachter het glas tevoorschijn. Tot mijn verrassing was het geen drukwerk maar een heus etsje. Met potlood stond erbij: Burg Rheinstein, en dan een onleesbare naam, waarschijnlijk van de maker.
Nog lui in bed vertoevend werd ik via de telefoon veel wijzer. Een oude middeleeuwse burcht, in de negentiende eeuw door de prins van Pruisen aangekocht en herbouwd tot Romantisch Slot. Koningin Victoria heeft er nog gelogeerd. De burcht raakte in verval maar werd in 1975 door een operazanger gekocht. Geen bekende, dus er zal wel geld in de familie hebben gezeten. Deze zanger richtte een stichting op om het gebouw in oude luister te herstellen. Tegenwoordig is het een geliefde locatie voor trouwfoto's, er is een restaurant, en je kunt er ook een vakantieappartement in de toren huren.
Eenmaal aangekleed zette ik me achter mijn pc. Op Facebook leerde ik dat een andere vermaarde burcht, Tintagel Castle, door English Heritage wordt omgetoverd tot een soort themapark gewijd aan de legende van Koning Arthur. De kop van Merlijn is al in de rots gekerfd. Een groep van tweehonderd historici uit Cornwall spreekt er schande van en heeft zich verenigd om deze geschiedsvervalsing aan te kaak te stellen.
Ik dacht aan mijn vaders burcht, trouwlocatie.
Ooit ben ik gillend het Toscaanse San Gimignano uit gevlucht. Waarschijnlijk een van de mooiste silhouetten van de wereld, met zijn 'honderd' torens. Maar binnen de stadsmuren baande men zich moeizaam een weg door de uitgestroomde bevolking van half Azië, langs toeristenwinkels met steeds dezelfde artisanale streekproducten. We kwamen bij in het ongeschonden buurplaatsje Colle di Val d'Elsa, waar destijds nog oude mannetjes op bankjes bij een fontein zaten. Onderweg daarnaartoe hadden we het beroemde panorama van de cento torri wazig, verlokkend en onbedorven aan de einder zien liggen.
Ik wil maar zeggen, bij sommige attracties gaat het om de suggestie die het uiterlijk oproept, en niet zozeer om de inhoud.
1 opmerking:
De Romantiek heeft in de ons omringende landen inderdaad het één en ander achtergelaten.
Nu had jouw voorbeeld nog een middeleeuwse oorsprong, maar het bekendste voorbeeld van de Romantische mode-kastelen, Neuschwanstein, is van fundering tot de hoogste torenspits in de 19e eeuw gebouwd. Voor de gekke koning Ludwig van Beieren, die een vriend van Wagner was.
En wat denk je wat? Jouw voorbeeld wordt dan weer gerestaureerd door een operazanger. Dat kan niet toevallig zijn.
In Nederland is de grootschalige Romantisch bouwwoede beperkt gebleven tot kasteel De Haar, dat overigens ook op oudere fundamenten rust.
Nederland was tijdens de Romantiek een land van kruideniers en andere Boonstoppels. Dat is het eigenlijk nog steeds.
Voor wat betreft het genieten van historische 'landmarks', al dan niet uit de Romantiek, heb je volledig gelijk. Dat kun je eigenlijk maar het beste met een zekere distantie doen. Mont Saint-Michel wordt nooit mooier dan gezien vanaf een kilometer afstand.
Een reactie posten