Het lekte in de keuken. In het plafond was de bruine vochtkring al poreus geworden, als je erin porde zou het voze gips verbrokkelen en naar beneden komen. Toen er na veel bellen en lang wachten een loodgieter kwam kijken stelde die vast dat de lekkage niet van de plassen regenwater op het dak kwam, maar zijn oorsprong vond in de rookgas-afvoerpijp van de verwarmingsketel. Die sloot niet goed en lekte condenswater, aldus de expert. Het plafond moest opengebroken worden en er moest iets aan de buis gebeuren. Een ringetje worden vervangen wellicht. Zelf mocht hij dat helaas niet doen. Het onderhoud van de cv-ketel was contractueel ondergebracht bij een extern bedrijf.
Het externe bedrijf kwam enige weken later. Als ik gehoopt had op een snelle oplossing kwam ik bedrogen uit. Deze monteur keek eens goed rond, stelde kien vast dat er een lekkage was, en dat de pijp de boosdoener was. Het plafond moest open. Ik zei dat ik dat al wist. Hij keek me glazig aan. Met een andere loodgieter had hij niets te maken, hij was door zijn moederbedrijf gestuurd om poolshoogte te nemen. Na zijn diagnose vertrok hij weer, mij achterlatend met een emmer vol lekwater.
Weer een tijd later verscheen er een monteur met een koffertje en een trapleer. Deze man had anders dan zijn voorganger blijkbaar een boorbrevet want hij legde mijn gehavende plafond mooi vierkant open. Hij veegde zelfs de vloer aan. Maar daar hield het mee op. Voor het vervangen van dat ringetje had hij blijkbaar de juiste papieren weer niet. Ik zou spoedig gebeld worden voor een vervolgafspraak.
Ik wachtte een paar weken, hoorde niets. Het water liep ondertussen langs de muur, in het spoor ervan was de verf opgelost.
Op een maandagmorgen waarop ik toch nergens zin in had ging ik met koffie en telefoon in mijn fauteuil zitten en doorstond driekwartier pianogezeur van Einaudi, steeds hetzelfde temerige nummer, op repeat. Daarna vertelde een levende medewerker me dat ik een ander telefoonnummer moest hebben. Nog een half uur wachten, ditmaal een soort elektronisch liftmuziekje in het oor. De man die nu 'goedemorgen, waarmee kan ik u helpen' zei wist nergens van, er was blijkbaar iets niet doorgegeven. Maar als ik even geduld had plande hij alsnog een afspraak in.
Ik had geduld, tien minuten lang, en kon uiteindelijk woensdag 7 december noteren, tussen twaalf uur en half vijf.
Dat is vanmiddag. Als het goed is krijgt mijn buis dan een nieuw sluitringetje. Vervolgens komt er een ander extern bedrijf om het plafond te herstellen. Maar zo ver in de toekomst durf ik niet te kijken.
***
Naschrift. Daar was de monteur, of waterzijdige installateur, in zijn eigen woorden. Een praatgrage jongen die op een zoon van John Lennon leek. In eerste instantie verrast, want hij kwam om open te breken en dat was al gebeurd. Maar hij schrok van wat hij aantrof. Er waren twee soorten materiaal gebruikt, aluminium en pvc, voor verschillende gedeelten van de pijpleiding, en dat was tegen de regels. Daar kon hij even niks aan doen, excuses, want hij had die spullen niet bij zich. Dat verdomde 'ketelteam' ook, altijd hetzelfde! Hij moest eerst alles tot de bodem uitzoeken, rondbellen, opmeten, foto's maken. Dan zou hij zien of hij de lekkage provisorisch kon stelpen. Onderwijl kwam er een afspraak voor een grootscheepse actie: een hele nieuwe leiding, plafond moest daarvoor nog verder open. Vervelend voor mij, sorry, maar hij zou het met voorrang voor elkaar zien te krijgen.
Waarvan acte.
[Laatste update na veel bellen met superieuren en collega's: hij fixt de lekkage, het plafond gaat daarna dicht, het vervangen van de leiding gaat 'op projectmatige basis' - lees: ooit.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten