De afgelopen dagen waren somber, nat en koud. Een lichtloze put, afgesloten door een deksel van mist. De donkere dagen voor Kerst, die sinds de Sint er alleen nog voor de allerkleinsten is (een halfslachtige, tanende traditie) steeds vroeger inzetten.
Mijn stemming ging gelijk op met weer en wereld. Ik zal er maar niet te veel woorden aan vuil maken. Maar vannacht moet er in die wereld iets gebeurd zijn: een opklaring, een verheldering van de atmosfeer? Want ik werd wakker uit heldere dromen, had het koud, ging plassen, kroop terug in bed, en om de een of andere reden begon ik een tekstje te vertalen, een liedje dat door mijn hoofd spookte. Lang geleden dat ik met malende gedachten iets nuttigs had gedaan. Een jaar terug had ik de seizoenssomberheid succesvol op afstand gehouden met diverse vertaalprojecten. Ik verwelkomde de aanvechting derhalve. Ik knipte er zelfs het lichtje voor aan - half zes, zag ik -, om iets op mijn telefoon op te zoeken. Vanmorgen maakte ik de schets af.
Inderdaad zag ik, dat de lucht fletsblauw was, de mist was opgeklaard.
De kraai en de barre kou
Rondom het vuur bezingen wij december, guur en grauw.
Maar jij vervloekt ons klappertandend, óp voor dag en dauw.
Denk aan hen daarbuiten die van honger en gemis
Creperen als het Kerstmis is,
Krast de kraai in de barre kou.
Wanneer het laatste blad valt van de eik denk hier dan aan:
Niet ieder kent de luxe van een mals gebraden haan,
Van wijn of kinderlach bij 't vuur, die 't hart verwarmen zou.
Dus reik een arme vriend de hand,
Krast de kraai in de barre kou.
Want hulstblad prikt, klimop verstikt, je lot is ongewis.
Het kan dat op een dag je hele fortuin verdwenen is,
Gemak en onderdak verwaaid - en vol van diep berouw
Vier jij je kerst voortaan alleen
Met de kraai en de barre kou.
Jack Frost and the Hooded Crow
Jethro Tull, van het album The Broadsword and the Beast (1982)
Auteur: Ian Anderson
1 opmerking:
Mooi ……
Een reactie posten