OMMETJE

De loze tijd tussen het avondeten en de gang naar mijn koren vul ik doorgaans met tv. Helaas is het aanbod rond die tijd niet geweldig. Ik kan natuurlijk een halfje Midsomer Murders als digestiefje nemen, maar meestal kies ik uit luiheid voor de NPO, die zich op dat uur van zijn meest gezapige kant laat zien. Op MAX komen overrijpe BN'ers gezellig aan tafel propaganda maken voor het album of het boek dat ze toch nog maar mooi hebben gemaakt, terwijl aan de rand van het beeld een kok in een batterij pannen staat te roeren. Er wordt veel, te veel gelachen. Maar erger is BinnensteBuiten, een programma dat de plaats heeft ingenomen van Man bijt hond. Het is er vreemd genoeg bijna een persiflage op: de marginale mens heeft hier plaats gemaakt voor de financieel geheel zorgeloze middenklasse, veelal uit de provincie, ver van de gekleurde en rommelige stad. Geen spoortje, geen greintje van de ironie waarin de voorganger gedrenkt was. De documentaire-portretjes zijn bijna kwaadaardig van welwillendheid en zelfingenomenheid. Een middelbaar echtpaar nodigt de kijker uit hun huis te betreden. Met een knullig toneelgebaar en een onderdrukte giechel in de stem. Dat huis is natuurlijk volledig duurzaam. Vaak zelf in elkaar geknutseld, in opdracht gebouwd door een bewonderde architect, of anders wel een creatieve aanpassing van een oude pastorie, een voormalige school of een drooggevallen watertoren. In andere items wordt een tuin of een huis gratis en voor niets opnieuw ingericht voor wie twee linkerhanden heeft of groene vingers mist. 'En, wat vind je van het resultaat?' Men vindt het onveranderlijk prachtig en iedereen glundert van geluk. We gaan met de boswachter op pad en zien met tranen in de ogen de eerste kieviten fladderen. Suffe akoestische gitaarmuziek onderstreept wind en vogelzang. Of neem het koken, want natuurlijk is er in een lijfstijlprogramma uitgebreid aandacht voor het dagelijkse kokkerellen. Men roert hier nooit gewoon in een pan, maar zegt er ten overvloede hardop bij, dat men lekker in de pan roert. Ook de spekjes doen we er lekker bij, en dan lekker laten sudderen, en nog voor er een hap gegeten is zijn we overtuigd van de heerlijke smaakervaring die dat gesudder en geroer straks zal opleveren. Een 'watertje' met gember, munt, bleekselderij en aardbeien begeleidt de maaltijd verrassend fris.

Omdat ik gisteren bij wijze van uitzondering geen koorrepetitie had besloot ik MAX en de levensblije bevoorrechten van BinnensteBuiten te laten voor wat ze waren en ging een ommetje maken. Om precies te zijn ging ik een ijsje halen. Dat had ik lang niet gedaan, een ommetje na het eten. Als je op driehoog woont doe je dat toch niet zo gauw. Het beviel me goed, en ook het ijsje (een hoorntje 'kletskoppen' van IJscuypje) smaakte best, hoewel het er iets te koud voor was. En: ook op weg naar koor hoor ik de merels zingen maar nu klonk het toch anders. Bijna alsof er akoestische gitaarmuziek bij gemaakt werd.

Ik beklom de trap, opende mijn deur, maakte een knullig toneelgebaar en zei in gedachten: 'Welkom in mijn droomhuisje. Ik heb er niets bijzonders aan gedaan, het is bepaald niet duurzaam en het is er soms een echte vlooienbende, maar het is van mij en ik woon er goed. Camera's uit graag, ik hoef niet in beeld.'

 Het was tijd voor het journaal, en daarna was er een Star Trek-film op een van de commerciëlen. Ik zette me in mijn leunstoel en trok het gordijn alvast half dicht.