Vanmiddag komt mijn zoon. We gaan dan samen naar Nieuw-West, allebei met een gitaar op de rug. Het handjevol liedjes dat we daar zullen spelen is vertrouwd. Het is alsof je een greep doet in een oud jasje en een paar dierbare voorwerpjes tevoorschijn haalt waarnaar je even glimlachend kijkt voor je ze weer terug stopt. Een klein zakmes misschien, een gebroken amulet, een overvol aantekenboekje en een op Koningsdag opgeraapte flessenopener.
We zijn al om heel wat verschillende redenen die kant op gegaan met onze gitaren. Dit keer is voor het tweede achtereenvolgende jaar het Van Eesteren Museum ons doel. Daar wordt vanmiddag om vijf uur een boekje ten doop gehouden. Het is het vierde deel van de reeks Tussen Andreasplein en Zwarte Pad. Dit 'literair jaarboek voor Nieuw-West', zoals het inmiddels is gaan heten, was in de eerste instantie een alternatief boekenweekgeschenk. Maar de boekhandelaar met wie we toen samenwerkten had een andere smaak of andere wensen, wilde niet meer meedoen en begon voor zichzelf. Vandaar dat we het boekje nu losgekoppeld hebben van de boekenweek. 'We', dat zijn Fred Martin en ik, de samenstellers. Fred Martin is voorzitter van Stichting de Driehoek, die zich nu al meer dan vijfentwintig jaar beijvert om Nieuw-West op allerlei manieren op de kaart te zetten. Of laten we zeggen in het zonnetje te zetten. Want op de kaart hoeft het eens verweesde en verguisde stadsdeel niet meer gezet te worden. Dat merken we aan het relatieve gemak waarmee zo'n bundel gevuld wordt. Het stadsdeel bloeit en kan zich in steeds meer belangstelling verheugen. De oude garde (waartoe ik behoor) doopt zijn pen in vloeibare nostalgie als er over Geuzenveld of Slotermeer geschreven gaat worden, maar er is een jonge generatie gekomen die een heel andere toon aanslaat. Ons boekje is dan ook bepaald niet alleen een lofzang op die goeie ouwe tijd, toen je als kind de opgespoten landjes onveilig maakte met je pijl en boog van pvc-buizen en het gedreun van de heipalen nooit ver was.
Lieve lezers, ik laat het hierbij voor vandaag, ik moet mijn gitaarpartijen gaan oefenen en de uit mijn versleten colbertje opgediepte teksten gaan memoriseren. Als u meer wilt weten, komt u dan gerust naar het Van Eesteren Paviljoen. Er wordt voorgelezen, er is wijn, er zijn hapjes, en er is het weidse uitzicht over de Sloterplas, dat nooit verveelt. Misschien zie ik u later, aju!
Dit zijn de schrijvers: Peter Boonstra, Robert Eksteen, David Endt, Jacques Gans, Patrick van den Hanenberg, Ingrid Hoogervorst, Suzanna Jansen, Harm de Kleine, Nico van Lieshout, Fred Martin, Frenk der Nederlanden, Wim Noordhoek, Loes Raymakers, Huug Samuël, Cathelijn Schilder, Henk Spaan, Jan-Paul van Spaendonck, Mirella de Vreeze, Hans van Wetering, Leo Willemse.
Aquarel omslag: Hans Duyvendak
3 opmerkingen:
Leuk om te lezen dat een Van Eesteren museum bestaat. Sinds 2017, zie ik op internet.
Eén van de grote figuren uit de Nederlandse stedenbouw, die van Eesteren. Het AUP was zo'n beetje het eerste uitbreidingsplan dat zich baseerde op demografisch onderzoek en de daaruit voortvloeiende toekomstverwachtingen. Men bouwde niet op basis van de al dan niet terecht ambities van B&W of de vrije markt, maar op basis van men na gedegen onderzoek nodig achtte.
Je optreden van vanmiddag moet ik aan me voorbij laten gaan, maar als ik in de buurt van Amsterdam kom, wil ik dat Van Eesteren museum graag eens bekijken.
Was een heel leuke late middag! Veel aardige mensen, mooie voorlezingen en alweer een mooi boek met mooie verhalen.Volgend jaar nog wat nootjes en pinda's bij de borrel en het is helemaal af!
Tja, het Museum bleef wat dat betreft in gebreke - de 'hapjes' waren wel beloofd! Zeker vergeten inkopen te doen... Niettemin, inderdaad: een mooie namiddag!
Een reactie posten