We liepen door het drassige gras rond Huis te Merwede, een stoere middeleeuwse ruïne, een dichtgemetselde donjon, merkwaardig gelegen tussen een penitentiaire inrichting, een industrieterrein en de brede rivier, door de artificiële spreekster van Maps aangeduid als Mérwuhduh. Zomaar een toeristisch uitstapje om de tijd te doden. Het miezerde maar het voorspelde noodweer hield zich nog koest.
We hadden file gehad en voor een lunch was het eigenlijk te laat maar een tosti moest kunnen, die zou het vroege avondeten niet in de weg zitten.
De mooi opgepoetste jongeman die bediende in De Watertoren (kleinschalig hotel-restaurant met uitzicht op de Biesbosch) adviseerde ons Het Magazijn voor ons diner. Reserveren meestal noodzakelijk, maar op donderdag met dit beestenweer zou er wel plek zijn. Zijn advies ging het van hem afgewende oor meteen weer uit, we hadden geen zin in hip en trendy, een klein eethuisje in de buurt van Kunstmin was ons liever. Mogelijk zelfs een Griek, want we gingen naar Mikis de Griek - A Tribute to Theodorakis, een muzikale voorstelling door Bart en Julian Schneemann en vrienden, waaronder de temperamentvolle zanger Vasilis Lekkas (1960).
Het liep anders. Maps stuurde ons naar het Dordtse Osdorp. Het Osdorp van een paar decennia terug. Op de parkeerplaats stapte een jong-oude vrouw met een bleek, strak bekje uit haar gebutste auto. Ze spiedde rond, dook in de bosjes en kwam er met een blikje uit. Dat ging in haar tas en ze liep snel naar de Aldi. Op de hoek van een andere, zo mogelijk nog goedkopere supermarkt dromde een groepje ongure mannen samen, speedy, ongemakkelijk. Er werd gehusseld, er werd crack gerookt. Ik deed net of ik geen deftige hoed op had en liep snel door. Hier moet het zijn beweerde mijn vriendin verbaasd maar ik herinnerde me de schouwburg toch echt als een deftig negentiende-eeuws geval in een statige wijk, aan de rand van een mooi park, niet in een verloederde wederopbouwbuurt.
We gunden Maps nog een kans.
De ons aanbevolen parkeergarage Energiehuis vonden we na wat rondjes rijden maar een ingang zagen we nergens. Aan straat parkeren dan maar. Toen we eindelijk een automaat hadden gevonden die werkte en niet na heel veel bedenktijd de transactie annuleerde waren we volgens mijn telefoon nog tien minuten verwijderd van Kunstmin. Te voet. We klapten een paraplu uit. Storm Benjamin klapte hem lachend terug. Kletsnat arriveerden we bij Kunstmin. We hadden al besloten het eethuisjesplan maar op te geven en ons tevreden te stellen met het restaurant van het theater, ons kregen ze de straat voorlopig niet meer op.
Gedempt licht en dichte deuren. Zeven uur gingen die deuren open. Het was vijf uur.
We zetten er flink de pas in en marcheerden de Sint Jorisweg af. Op weg naar Kunstmin hadden we geen horeca gezien, hier zagen we vooralsnog ook niks. Wind en regen werden zo erg dat mijn vriendin vragend naar een snackbar wees. Dat ging me te ver, even doorzetten nog! Sint Jorisweg ging over in Sint Jorisbrug, die in Steegoversloot. Hé, daar was de bistro La Bohème, daar hadden we iets over gelezen. We gluurden begerig naar binnen. Het zag er wel wat deftig uit voor doornatte reizigers en een menuutje deed ruim vijf tientjes - we aarzelden. Mijn vriendin die een bloedhekel aan regen heeft vond dat we het maar moesten doen. Maar er was nog helemaal niemand, de gepoetste wijnglazen glommen in beschaafd licht en weerkaatsten slechts het smaakvolle interieur. Nog even verder dan maar, nat waren we toch al, verderop begon de Voorstraat, daar leek het levendiger.
En zo kwam het dat we het advies van de jongen uit de watertoren tóch opvolgden. Alles was besproken, vol, gereserveerd, maar als we om halfzeven ons tafeltje wilden prijsgeven mochten we aanschuiven. Een uur en een kwartier, dat moest lukken. Het Magazijn: een prachtig art nouveau-pand, vlotte en vriendelijke bediening, lekker eten en lekkere wijn (Grauburgunder) en alles heel schappelijk geprijsd. Ons humeur, dat aan wat schommelingen onderhevig was geweest, laaide op.
Ik wou het snelle maal besluiten met een ouzo bij de koffie maar dat hadden ze niet. Sambuca dan maar. Kauwend op een koffieboontje stelde ik me voor dat het ouzo was.
2 opmerkingen:
Je had het weer eens aardig voor elkaar, Jan-Paul.
Aan het dolen in mijn eigen Dordrecht. Had mij vooraf even gemaild, dan had ik je afdoende kunnen voorlichten.
Het eerste advies dat ik je kan geven is: regel een fatsoenlijke routeplanner. GoogleMaps is een schoolvoorbeeld van hoe ver het inmiddels staat met AI: it sucks big time.
Het Dordtse Osdorp? Waar is dat in 's Heren Naam? De wijken Wielwijk en Crabbehof lijken nog het meest op Osdorp, maar die liggen vèr ten zuiden van het centrum en bijna net zo ver van hotel-restaurant De Watertoren, dat overigens nauwelijks uitzicht biedt op de Biesbos, maar dit terzijde.
Op raadselachtige wijze weet je de ingang van parkeergarage Het Energiehuis te missen. Eten in de foyer van Kunstmin kan al jaren niet meer; zelfs Google weet dat. Vervolgens belandt je toch in de binnenstad. Daar is overigens, achter het door jou bewandelde Steegoversloot, een groot parkeerterrein is, waar je om vijf uur 'middags nog plek hebt. La Bohème zit op pakweg 300 m. van mijn eigen stulpje, maar het klopt dat daar om vijf uur 's middags nog niemand zit. Daar is het te duur voor. Zonder reserveren vang je er ook vaak bot, trouwens. Wat een geluk dat het bij het Het Magazijn wèl lukte.
Geloof het of niet; Dordt is een Tourist Trap in wording. Daar moet je even mee leren omgaan.
Je moet het me niet kwalijk nemen , maar voor een wereldwijze Amsterdammer klinkt je verhaal wel heel erg provinciaal.
Je had even bij mij langs kunnen komen om op te warmen. Zelfs een eenvoudige, doch voedzame maaltijd had tot de mogelijkheden behoord. Ware het niet dat mijn vrouw en ik ons op dat moment (we spreken over 24 oktober, toch?) in Tiel bevonden vanwege het overlijden van een goede vriendin. De doden vielen met bosjes om mij heen deze week.
Maar daar zal ik dit blog niet verder mee belasten.
Ha, ik rekende al op een reactie. Ik had eigenlijk "sorry Hans" onder mijn stukje willen zetten. Ik heb nog goed gekeken in Kunstmin of ik je zag, dat wel. Wielwijk, inderdaad, denk ik. Zeeliedenbuurt.
Een reactie posten