Rookzangers notitieblog (21)

Aan de balie was ik meteen aan de beurt. Een frisse jongeman met brede gladgeschoren kaken nam mijn oude rijbewijs in ontvangst. Ik gaf hem een pasfoto, voor in het nieuwe. Hij keek kritisch: er zaten smoezelige plekken op. Ik zei dat de foto goed genoeg was bevonden voor mijn ID. Het maakte geen indruk. Een collega werd erbij geroepen, ze bogen zich beiden over de omstreden foto. Of ik mijn hoed even wilde afzetten. Ik gehoorzaamde en poseerde zoals op het plaatje, lachte er vriendelijk bij. Toen de moeilijke blikken aanhielden had ik de aanvechting te zeggen dat ze met dit soort futiliteiten echt geen terroristen kunnen vangen of terrorisme kunnen ondervangen - kijk eens wat er voor vage afdruk op het plastic pasje overblijft, wat doet een vlekje náást mijn beeltenis er dan toe! En was ik niet onlangs officieel bestaand en identiek aan mijzelf verklaard door een beëdigd notaris? Nou dan!
Eindelijk gaf de jongen zijn fiat aan de foto. Met iets van gewetenswroeging, leek het wel, en alsof hij me een gunst verleende. Je kunt je werk ook té consciëntieus doen.

***

Ik had de hele dag energiek lopen sjouwen met stapels boeken. Voorjaarsschoonmaak, actie, de bezem door alle troep. Aan het eind van de middag waren alle kasten ingeruimd zoals ik dat wilde. Ik hing tot slot een porseleinen sierbord op, voorstellende de godin Diana, uitrustend van de jacht. De boormachine lag immers nog klaar, en ik was nu toch bezig. Tevreden blikte ik rond - wat een orde! Alle chaos die mijn vaders nalatenschap had veroorzaakt was opgeruimd, het verleden kon een plaatsje krijgen, ik kon verder met de toekomst.
Maar 's avonds lag ik niet helemaal op mijn gemak in bed. Mijn aandacht dwaalde af van Dickens naar die ongewone rijen boeken in de nieuwe kast. En de volgende dag had ik een merkwaardige kater, futloos en humeurig was ik, leeg. Ik had gedacht te zullen genieten van die nieuwe orde die me omringde. Maar het scheppen ervan was fijner geweest dan het resultaat.
Op straat las ik op een bord: Happiness is not a destination. It's a way of life.

***

MAART

In de lege wind
huiveren de krokussen
het voorjaar begint