MIJLPAAL

Vandaag of morgen zeil ik een mijlpaal voorbij. Het tellertje dat u hiernaast ziet springt dan op de 100.000. Ik hoop dat ik het moment niet mis, want ik zou het graag fotograferen - en vlak daarna komen er alleen maar heel lullige, topzware getallen (hoewel 100.001 er ook wel mooi uitziet natuurlijk).
Honderdduizend hits, vijf jaar Rookzanger. Het is een mooi moment om ermee te stoppen. Ik heb dat ook vaak overwogen. Vorig jaar rond deze tijd was de inkt in mijn pen bijna op. Ik kon de zelf opgelegde discipline niet meer opbrengen en piekerde over de vorm die mijn blog voortaan zou moeten hebben. Na een tijd van korte stukjes ,’notities’ zoals ik ze noemde, of juist langere verhalen, keerde ik toch weer terug naar de columns zoals u ze van me gewend bent, en sindsdien heb ik die met ijzeren tucht tweemaal in de week geproduceerd. De inkt was inmiddels weer bijgevuld en vloeide lekker.
Waarom iemand zich zo’n verplichting oplegt, die geen financiële vergoeding met zich meebrengt? Ik heb het me vaak afgevraagd. In het begin was het een broodnodige uitlaatklep voor alles wat er in me speelde; ik was bezig een nieuw leven vorm te geven en het blog was er de kroniek van. Ik had er baat bij. Later, toen er een boekje kwam, stak de ambitie zijn kop op en daarmee de onrust. Gewoon voor mezelf schrijven was me niet meer genoeg. De paar mensen die over mijn schouders meelazen moesten er meer worden. Ik ging concessies doen: steeds maar weer zeuren over je stemmingen, dat kon ik het publiek toch niet aandoen? Gewoon jezelf blijven, zeiden mensen tegen me. Ik probeerde het, mezelf te blijven en toch stukjes te schrijven die een beetje gevarieerd waren en niet ál te veel op de eigen navel gemikt waren. Of ik daarin geslaagd ben moet u maar bepalen.
Over die concessies, over dat dilemma, heb ik doorwrochte passages geschreven, bedoeld als uitleg bij een eventueel stoppen met dit blog. Ik moet er nu een beetje om lachen en laat ze maar ongepubliceerd. Immers, wat maakt het allemaal uit? De discipline óm de discipline is het vooral ook, die goed voor me is. Wat er verder ook gebeurt, hoe chaotisch de dagen ook verlopen, dinsdag en vrijdag zit ik ’s ochtends achter mijn toetsenbord en schrijf ik een stukje. Dat geeft houvast en ritme, dat geeft koers aan mijn leven.

Ik navigeer nu tijdelijk een andere kant op, richting het zuiden, voor een kleine reis. Tijdens de zomerstop (want ik ga natuurlijk gewoon door, na die honderdduizend hits) zal ik een paar langere stukken inplannen. Onder andere het beloofde verhaal over mijn pas overleden poes Tijger.

Ik wens u allen een goede tijd toe!




De bundels 'Rookzanger' en 'Bankjeszomer' zijn uitgegeven door Uitgeverij Flanor.
U kunt de boeken bestellen door 17,50 over te maken op NL85.INGB.0680.2522.15 van W.S. Huberts te Nijmegen onder vermelding van NR. 73, Rookzanger, of NR. 81, Bankjeszomer.
Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.
U krijgt het dan zo spoedig mogelijk thuisgestuurd.