Ik ken de baas wel van dit woud.
Hij heeft zijn huis in ’t dorp gebouwd
En ziet me dus niet stoppen om
De sneeuw te zien die valt op ‘t hout.
Mijn paardje vindt me zeker dom
Dat ik juist hier tot stilstand kom,
Zo ver van huis zonder gezel,
Met vorst en duisternis alom.
Hij rinkelt vragend met zijn bel:
Is dit de goede halte wel?
De wind blaast zachtjes vlokken aan
Die dansen in geruisloos spel.
Zo heerlijk stil is deze laan,
Maar ik heb nog een afspraak staan,
En voor ik slaap nog ver te gaan,
En voor ik slaap nog ver te gaan.
***
Stopping by Woods on a Snowy Evening
Whose woods these are I think I know.
His house is in the village though;
He will not see me stopping here
To watch his woods fill up with snow.
My little horse must think it queer
To stop without a farmhouse near
Between the woods and frozen lake
The darkest evening of the year.
He gives his harness bells a shake
To ask if there is some mistake.
The only other sound’s the sweep
Of easy wind and downy flake.
The woods are lovely, dark and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.
Robert Frost
Illustratie: Sneeuwlandschap met bomen en rotsen, Gustave Courbet (1819-1877)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten