Het begon ermee dat ik de naam aanpaste omdat de oude de lading niet meer dekte. Vervolgens wisselde ik ongedurig van lettertype, zonder ooit echt tevreden te zijn over het resultaat. Als je zo met de vorm bezig bent is er meestal iets mis met de inhoud.
Jarenlang was dit blog een plaats in het digitale universum waar ik me thuis voelde. Ik kroop er tweemaal in de week in weg, zag uit naar die uren, en zag er met plezier op terug. Een tentje van taal was het, helemaal zelf opgetrokken, een tempeltje ook voor de culte du Moi, een schuil- en rustplaats waarin koffie en tabak heerlijk smaakten.
Het afgelopen jaar was een productief jaar, maar geen fijn jaar. Ik had te veel petten op: de uniformpet van de verkeersregelaar, de directeurenhoed, het baseballpetje van de toffe jongen, de schelpenhoed van de pelgrim, de met inkt bespatte klep van de klerk, de scheve slaapmuts van de kamergeleerde - ik begon ze te verwarren en wist niet meer waar ik het hoofddeksel had gelaten dat ik die en die dag of dat en dat uur nodig had.
Vijf boeken de wereld in geholpen, vier scheurkalenders ingeleverd, ondertussen operettedirigent geworden en mijn andere muzikale bezigheden gewoon blijven doen: het was te veel.
Ik trok me steeds minder graag terug in het tentje. Het leek of het aan de openbare weg lag, het tentdoek was te dun om veiligheid of de suggestie van veiligheid te bieden. Beter kan ik het niet zeggen.
Toen ik in mijn laatste blogje (in de ontwijkende hij-vorm) schreef dat ik een sabbatical wilde houden was dat een wens die eruit floepte voor ik het wist. Pas later besefte ik dat ik het serieus meende. Dus, lezer, u zult een tijdje weinig van me horen. Pas in de lente wil ik dit hervatten. De komende tijd wil ik geheel wijden aan de muziek en alleen dat schrijven wat geschreven moet worden.
Ik sta mezelf natuurlijk ten alle tijde toe om van dit voornemen af te wijken - als ik iets belangrijks te melden heb of de aandrang voel om u en jullie deelgenoot te maken van wat erin me omgaat, zal ik dat zeker niet laten.
Tot dan, adieu! Tabé, aju, de mazzel en houdoe!
(Foto: Paulien Kop)
**************************************************************************
In december is mijn tragikomische roman De sigarenwinkel verschenen. Wilt u dit boek bestellen? Maak dan € 19,50 over op NL85 INGB 0680 2522 15 ten name van W.S. Huberts te Nijmegen, onder vermelding van 'Sigaar’ en met opgave van uw naam en adres. Let op, dit bedrag is inclusief verzendkosten.
1 opmerking:
Ik herken het gevoel; een blog, ooit een aangename uitlaatklep om gedachten op een rijtje te brengen en de rest van de wereld te vermaken, verwordt langzaam tot een hongerig monster dat eist dat het gevoed wordt.
Neem de rust en de afstand, en geniet van de vrijheid die dat biedt. En dan ineens is er weer de behoefte om dingen te delen. Het is geen verplichting maar een gunst die je de rest van de wereld schenkt.
Wij zullen je regelmatige overpeinzingen missen. Gelukkig is er wel nog jaren blog terug te lezen.
Het ga je goed, Jan.
Een reactie posten