De meermin, het monster en de maan!

Goed. Ik zou u alles vertellen over mijn nieuwe boek. Waarop ik trots ben, waarop ik denk ik het meest trots ben: trotser dan op al mijn vorige platen en boeken en boekjes.
Het is een kinderboek, en ik word al bladerend weer een kind. Ik wou dat iemand me dit verhaal voorlas, terwijl de regen tegen de ramen sloeg, en de wind in de schoorsteen loeide, en ik behaaglijk in mijn dekens wegkroop. Ik geloof dat ik er nu toch in geslaagd ben, iets te maken dat ik zélf gezellig vind! En dat dank ik aan mijn dochters. Maria hielp me om me al schrijvend te verplaatsen in het meisje Laura, en Rosanne maakte de illustraties.

Gisteren zag ik een item uit het Polygoonjournaal van 1969. Over een expeditie in Loch Ness. Zwart-wit-bootjes gingen scheep om het meer af te struinen, op zoek naar het legendarische monster. Deze en soortgelijke beelden moeten het geweest zijn, die de inspiratie vormden voor onze eigen Amsterdamse Nessie, het Monster van de Sloterplas. Er zijn mensen die claimen dat zij dat sprookje bedacht hebben. Verschillende mensen zelfs. Feit is dat overal rond de Plas het verhaal ontstond, in die jaren.
Mij heeft het beest sindsdien danig beziggehouden. Ik schreef er ooit een liedje over. Dat leidde tot een cd en tot een theatervoorstelling. Twee jaar geleden kwam er het boek Het Monster van de Sloterplas, een samenwerking met Fred Martin en Anthonie Holslag. En nu is er dan dat kinderboek, De meermin, het monster en de maan.

Daarin wordt eindelijk uit de doeken gedaan, hoe het écht zat, met dat monster.
Laura, een 11-jarig meisje, verlaat op een herfstavond haar ouderlijk huis; ze is boos op de wereld en op zichzelf. Ze dwaalt wat rond door het Ruige Riet (dat gedeelte van het Sloterpark dat wij vroeger het Vogeleiland noemden) en ontmoet daar een geheimzinnige oude man, die met zijn hondje in een hutje aan de waterkant woont. Een zwerver, denkt ze. Maar de oude man blijkt een heleboel te weten van de geschiedenis van de Plas. Hij vertelt haar, op een paar achtereenvolgende, maanbeschenen avonden, het verhaal, het wérkelijke verhaal. Hoe een zeemeermin…. Maar ik wil geen tip van de sluier oplichten – koop het boek - voor uzelf, voor uw kinderen of kleinkinderen, voor uw neefje of nichtje, of voor uw buurjongens of -meisjes - lees het, lees het voor, en huiver!

De meermin, het monster en de maan is vooral bijzonder geworden door de illustraties, of het artwork, zoals dat heet. Mijn dochter Rosanne tekende er zoals gezegd voor. Prachtige, minutieus uitgewerkte en deels ingekleurde pentekeningen, in een stijl die aan de art nouveau herinnert. De kinderziel wordt niet gespaard, want de tekeningen zijn soms best eng. Maar met een Kinderboekenweek op komst die griezelen als motto heeft is dat alleen maar passend, en bovendien: het enige wat kinderen niet goed verdragen, is iemand die op zijn hurken gaat zitten en een te braaf verhaaltje vertelt. Wat nét buiten het eigen bevattingsvermogen ligt spreekt het meest tot de verbeelding. Ik heb daarom ook niet geaarzeld om een paar ‘moeilijke’ woorden te gebruiken, hier en daar.

Hoe en waar u dit boek kunt bestellen?
Natuurlijk bij iedere boekwinkel. Maar het liefst rechtstreeks bij de uitgever, Stichting de Driehoek. HIER komt u bij het bestelformulier. Het kost slechts € 13,90.