We zaten in de tuin te eten. Tussen vlier, boterbloemen en fluitenkruid. De meimaand geurde sterk.
Maar ik klaagde mijn nood over mijn stemming: oververmoeid, de snaren van mijn gemoed waren al maanden op veel te veel Herz gestemd en stonden zo langzamerhand op knappen.
Gelukkig proefde ik nog wel hoe lekker de asperges waren.
Mijn vriendin zei dat ik vooral aardig voor mezelf moest zijn, en alleen moest doen wat écht noodzakelijk was. De rest even uit mijn leven schrappen.
Vandaar, als voorschot op de kleine Hemelvaartvakantie verderop in deze week, vandaag even geen blog.
Wordt vervolgd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten