Pas op de plaats: Spiegelogie

Op de valreep - ik had mijn schoenen al aan - sloeg de yogajuf het boek van 'Willem' nog even open. 'Als je je prettig voelt, wordt alles prettig om te doen,' las ze voor. Met die opmonterende boodschap stuurde ze ons de zonnige maandag in.
'Willem' is verhalenverteller, kunstenaar en Aloha-redacteur Willem de Ridder, die als auteur van Handboek Spiegelogie een cultaanhang in spirituele kringen verwierf. 'De werkelijkheid wordt zoals men haar beschrijft', vat Wikipedia de in het boek beschreven filosofie samen. De Ridder had na dit inzicht besloten zich voortaan prettig te voelen, waarna alles prettig werd. Ik vroeg me af hoe je dat deed, besluiten je prettig te voelen. Nou ja, besluiten, dat zou nog wel gaan, maar hoe zet je zo'n besluit in werkelijkheid om? Als je je lekker voelt is alles leuk. Ja, dat haal je de koekoek! De hele idee was me te veel een tautologie. En wat heb je daaraan? De Ridder mocht een vrolijke kunstemaker zijn, een denker was het niet.

De schijnbare eenvoud en de goeroeëske pretentie van De Ridders boodschap irriteerde me echter minder dan anders want ik was in een goede bui. De yoga had me opgerekt, ontspannen en in balans gebracht; ik voelde mijn spieren, mijn hoofd was leeg maar mijn blik helder; ik liep lekker en ik ademde lekker.
Later op de dag kwam ik een citaat tegen van Yeats: Things fall apart. The centre cannot hold.
'Als de dingen uiteenvallen,' schrijft Julie Rappaport in 365 Yoga - Daily Meditations, 'kan yoga helpen. Yoga werkt van binnen naar buiten. [...] Net als een spiegel werpen de oefeningen een heldere weerkaatsing terug. [...] Dingen vallen elke dag uit elkaar. Maar ze komen weer samen door de innerlijke beweging die yoga heet.'
Ik ordende mijn muziek voor de koorrepetitie van die avond, zette me achter mijn laptop en ging aan de slag, de laatste scheurkalender van het jaar liep tegen zijn deadline aan. Er kwam een mailtje binnen van mijn Vlaamse collega Vitalski. Hij moest voor de radio spreken over Simenon en vroeg mijn advies. Ik verwees hem naar mijn blog. Ik twijfel vaak aan de zin van het bloggen, maar nu voelde het als pure rijkdom, een schat waaruit ik zomaar een juweeltje tevoorschijn kon trekken.
De telefoon ging. Dat reclamespotje voor Amstel Ongefilterd was bij de opdrachtgever zo goed gevallen, dat ze een dergelijk mannengezang bij de presentatie van een nieuwe telecom-dinges wilden. Kon ik dat regelen, voor volgende week maandag? Ja hoor, zei ik opgewekt. Ik klapte mijn telefoon dicht en boog me weer over Yoga 2018.

Ik heb dagen genoeg dat de veelheid en versnippering van wat ik doe me dwarszit. Vooral op momenten dat ik tussen 'meeslepende' projecten in zit en pas op de plaats maak. Wie of wat ben ik nou eigenlijk? Ben ik niet gewoon een charlatan, een klusjesman, een duvelstoejager, in plaats van de homo universalis, de alleskunner, die ik op overmoedige dagen meen te zijn? Op zulke dagen verlang ik naar focus, en benijd ik de mensen die zich op één ding hebben geconcentreerd. Die zanger zijn, of schrijver, of componist, of... vooruit... Simenonkenner, of koordirigent, of kalendermaker.
De wereld met haar tienduizend dingen kan verwarrend zijn. Een open geest kan kwetsbaar en makkelijk te verwonden zijn. Maar een sterke, harmonieuze geest laat zich niet van de wijs brengen door dat dagelijkse bombardement van chaotische informatie. Die heeft de prikkels van de buitenwereld niet echt nodig en kan ze daarom liefdevol op zich af laten komen. Misschien is dát wat Willem bedoelde?